In mijn kindertijd stond mijn moeder er op dat we ons dagelijks toilet maakten … aan de poembak wel te verstaan -badkamers waren toen nog niet zo ingeburgerd- en met koud water wel te verstaan -warmwaterboilers ook nog niet.

Vooral in de winter dierf Broer dat koudwaterwassen wel eens overslaan, waarop moe uit haar sloffen schoot en zei dat alleen je haar kammen iets was voor barakkemannen.

Toen ik acht was en mijn lange haren er af moesten, wegens de aantrekkingskracht van de duivel kreeg ik van mijn vader onder mijn voeten. Tja, de weerborstels en de krulneigingen op mijn kinderjarige hoofd waren niet zinnens de slecht geknipte bob te laten vallen zoals een bob hoort te vallen.

“Ga je haar kammen” siste hij meermaals “als je 20 zal zijn zal je niet van voor de spiegel weg te slaan zijn”. Wist hij veel dat ik tot mijn 65ste zou moeten wachten eer ik een iets vriendelijker gedacht over die spiegel kreeg.

Veel langer geleden, dat las ik pas achteraf, was het gangbaar dat je elke avond je haar met 100 borstelstreken borstelde.

De laatste kapper waar ik ging, vertelde me het tegenovergestelde. Die zei dat je je haar niet mocht borstelen noch kammen, haar was daar niet voor gemaakt. Die kapper is nochtans gerenommeerd.

Toen ik opperde dat je haar dan wel vervilt, antwoordde hij dat ik, als ik het toch wou borstelen of kammen, dat best deed vóór het wassen.

Ondertussen is mijn haar terug lang, het is dan ook al meer dan een jaar geleden dat ik de binnenzijde van een kapsalon zag -ik vraag me zelfs af of zelfs Luc zich realiseert hoe lang het is aangezien ik het ’s avonds voor het naar bed gaan en ’s morgens bij het toilet maken uitborstel en opsteek- en ik borstel en kam het dus naar eigen goeddunken, tot grote tevredenheid van -voornamelijk- mezelf.

Zeggen dat een mens zijn haar niet mag borstelen … allee nu! Als er zelfs aangeraden wordt een hond toch minstens één maal per week te kammen, sommige zelfs dagelijks.