Als kind intrigeerde het begrip “oneindig” me al. Dat kwam door de lessen van de masseuren die het in het oneindige konden hebben over een heelal zonder einde noch begin maar ook over een tijdslijn die niet op nul begon en eindeloos bleef doorlopen.

Natuurlijk moesten we dat zomaar aannemen want het begrip op zich is niet te verklaren. Later meed ik het gegeven bewust omdat ik er geen hoofdbrekens meer over wou. “Niets” is trouwens ook zulke begrip.

Dat ik niet alleen ben wordt bewezen door het feit dat er zelfs een teken voor bestaat.

Niet alleen een teken maar ook een kunstwerk. Dat staat ergens onderweg richting Lyon. “Signe Infini¹” van Marta Pan is niet echt een voorbeeld van oneindig, het wijst gewoon naar boven. Maar tot daar aan toe.

En nu kunnen we alleen maar hopen dat de huidige situatie niet oneindig lang aansleept zodat we nog eens zelf naar de “Signe Infini” kunnen om er een eigen foto van te maken. Niet dat we dat dan zouden doen, weten dat de mogelijkheid bestaat zou al ruim voldoende zijn.