Ergens in oktober dook het idee op om de kerstboom vroeger te plaatsen, weet je nog, als licht in donkere tijden.

Vorige maandag zag ik al bomen buiten liggen voor de vuilkar en vroeg me af of we nu, in de donkerste dagen van het jaar, geen licht meer nodig hadden. Natuurlijk zijn het daarom niet dezelfde mensen die eerst om licht vragen om het nu als eerste terug te doven.

Maar toch, ergens geeft dat toch de indruk dat er wat anders speelt, een vorm van de eerste te willen zijn bijvoorbeeld.

De kerstboom wordt meestal weggehaald met Driekoningen of de dag erna. We deden het niet. Hij stond nog tot vandaag. Straks begin ik er aan.

Er zijn twee redenen. De eerste is gewoon simpel dat ik nog geen zin had omdat het lijkt dat het helemaal de moeite niet loonde, zo snel was die ene maand kerstboom voorbij.

De tweede reden is van een heel ander soort. Ik wachtte namelijk op de kaart -steeds van dezelfde afzender- die elk jaar, maar dan ook elk jaar, een paar dagen nadat het kerstgerief terug op zolder staat, in onze brievenbus belandt, zodat ik nog eens naar de zolder moet om de achterblijver bij de andere te gaan stoppen.

Ik gaf de laatkomer dus tot vandaag, in het weekeinde hebben we sowieso geen post.

En ja, we zullen nog een keertje extra naar de zolder mogen.