“We zijn wéér gegijzeld” riep Luc uit toen hij vorige maandag met het papier de woonplaats binnenstapte. “Morgen van 9u tot 16u kunnen we weer zitten wachten” foetert hij verder. “Die van de elektriciteit komen de meter opnemen” vervolledigt hij.

Hij steekt me het papier in de handen en met één oogopslag …

“Je moet er niet voor thuisblijven hoor” zeg ik, al waren we helemaal niet zinnens om ook maar één poot buiten de deur te zetten.

We moesten gewoon de tellerstand op de achterzijde van het formulier noteren en dat op een goed zichtbare plaats -voor een venster- hangen zodat iemand van de maatschappij die zou kunnen aflezen.

“Hij is nog maar pas weg” zei Luc “als hij de straat uitrijdt kan ik hem misschien onderscheppen”.

Gelukkig las ik op dat ogenblik de melding dat persoonlijk contact niet kon noch mocht.

Luc heeft dat niet alleen. Soms kan ik ook zo hard verschieten dat de letterkes voor mijn ogen gaan staan dansen.

Nog iemand?