Ik herinner me de geniepige kleine vingers die opgestoken werden en na akkoord van de non leidden tot één of andere klacht over één of andere klasgenoot.

Ik herinner me de afwijzing van de non behalve als de vinger eigendom was van één van de bevoorrechte kinderen in de klas.

Ik herinner me de afwijzing van de non als het slachtoffer zich wou verdedigen behalve als de hele klas met de non op kop overging tot een algemene publieke vernedering.

Ik herinner me de dag dat we in ons vroeger huis de C.V. hadden geïnstalleerd hadden maar de ketel was er nog niet, dus zeker niet aangesloten, dus zeker nog niet werkend en de controleurs van het kadaster aan de deur stonden. De man die zijn mosselschelpen in de Ijse ging kiepen had ons aangegeven.

Ik herinner me niet dat ik dacht zulke kinderachtigheden eindelijk achter de rug waren, ik stond er gewoon niet meer bij stil.

Ik kan nu een nieuwe herinnering maken … namelijk die aan de dag dat ik in de krant kon lezen dat een record aantal Belgen gaat klikken bij de fiscus¹.