Zoek
De vraag die ik me stelde bij het einde van een hele reeks sportevenementen is beantwoord.
Er is een programma over “Tokio 2020 Paralympics”, iedere avond na het “journaal laat”, een beetje in de stijl van “Vive le Vélo” maar korter en met minder praatgasten en gepresenteerd door Ruben Van Gucht.
In mijn ogen een goed gemaakt programma en daar ben ik blij om. Eerst al omdat ik daarmee Ruben Van Gucht wat aardiger ga vinden. Die lag namelijk niet in de bovenste schuif na een zaak met een heel bekende BV, die ik trouwens nóg minder mag.
Maar soit, het gaat niet over reporters maar over atleten. En daarom is dat programma nu net zo goed. We zien sporters die we voordien nog niet hoorden noemen. Gitte Haenen en Joachim Gérard kende ik wel al, al is kennen bij deze een groot woord.
Het valt me dus zo erg mee -er zijn nog meer atleten om kennis mee te maken en nog meer sporten om eens te bekijken- dat we besloten om het op te nemen tijdens de dagen dat we op vakantie zijn, voor een regenachtige dag of een verloren uurtje er na.
Deze Paralympische Spelen hebben me wel bewezen dat wat mijn moeder me voorhield, dat ik niet moest kijken naar mensen met een handicap, wel erg onmenselijk was. Mogelijk bedoelde ze wel degelijk “staren” toen ze “kijken” zei.
Op de website1 ziet men dat anders. Daar zegt men: “Now is the time to stare2” -zie foto- wat wel bedoeld is voor de sportieve prestaties. Ik kan me inbeelden dat niemand graag aangestaard wordt.
____________________1 Paralympic Team Belgium
2 Now is the time to stare
Matroos Beek
Het is altijd moeilijk om niet te kijken/onbewust te staren als je ziet dat iemand iets speciaals heeft. Zeker voor kinderen. Als deze specials schitteren op de olympische spelen, dan krijgen ze positieve aandacht die ze anders zelden of weinig krijgen.
ms
Daarom denk ik ook dat mijn moeder eigenlijk “staren” bedoelde. Het zit ook zo wat in ons dialect om te zeggen: “ge moet zo niet kijken”.
Er is een verschil tussen Paralympics en Special Olympics1.
Waar de Paralympics een voortzetting zijn van de OS, met prestatiegerichte doeleinden, voor atleten met een handicap, zijn Special Olympics meer gericht op de sportieve ontwikkeling van personen met een verstandelijke beperking.
Ik vind het dus mooi dat deze atleten eindelijk ook meer de erkenning krijgen die ze verdienen en de media er eindelijk echt aandacht aan geeft in plaats van enkel een half weggemoffelde vermelding bij een medaille.
1 Special Olympics
Matroos Beek
OK, dank voor de verduidelijking tussen Paralympische en Special olympische spelen- weer iets bijgeleerd!
ms
Het is niet algemeen geweten. Eigenlijk zou ik moeten zeggen: er is algemeen weinig over geweten.
Luc en ik wilden na corona sowieso eens meer naar een meeting gaan kijken. We wilden eerst nog eens naar de Memorial Van Damme, die komt te vroeg, er waren nog te veel vragen rond corona.
Maar nu denk ik dat het wel eens één van deze meetings zal worden.
Bertie
Hier ook elke avond uitzendingen. Sport boeit me niet maar het is goed dat de omroepen aandacht besteden aan de paralympics.
ms
Wij kijken dus wel. Maar ja, wij zijn dan ook beiden sportliefhebbers.
Suskeblogt
Ik laat die sport aan mij voorbijgaan. Staren is trouwens slecht voor de ogen.
ms
Het is niet “die sport”. Het zijn verschillende sporttakken en ze omvatten zowat het hele gamma.
elsjeveth
Het verschil tussen paralympics en special lympics was ook mij niet bekend! dank, nu heb ik weer een beter beeld. Ook in Nederland besteed men aandacht aan de prestaties van onze atleten. Eerlijk bekennen dat ik heel af en toe de neiging krijg om te staren als ik de ´handicap´ van een atleet zie.
ms
Ik vind het vooral belangrijk als ze zeggen dat ze niet iemand anders zouden zijn mochten ze die beperking niet hebben.
Het zijn wel de mensen die hen niet kennen die zouden gaan staren.
Ik moet zeggen dat ik mezelf eerder zou betrappen op wegkijken, zoals mijn moeder me leerde.
elsjeveth
Helden zijn het !