De laatste tijd was het zo erg gesteld dat de leggers van de boekenkast doorzakten. Ooit had ik ze al eens omgedraaid zodat hun fraai gevormde holle kant hun bolle kant was geworden.

Maar nu, nu kwam er ook al een plankdrager los te zitten. En telkens ik er naar keer zuchtte die dieper en dieper.

Ondanks de nieuwe -mooie oude- boekenkast was er geen mogelijkheid om de rekken te ontlasten. Er komen namelijk alsmaar boeken bij die ik eerst moet lezen.

“Moeten die boeken in een bepaalde orde in die kast staan?” vroeg Luc gisteren. “Ik ga ze leeg maken, maar om alles er terug juist in te krijgen …”

Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig, ik repte me richting kast, haalde alle boeken er uit en terwijl ik dat deed haalde ik er toch nog een stapeltje tussen uit dat in een doos voor de boekenmarkt terecht kwam.

Het nodige houten materiaal voor de versteviging hadden we ooit eens al meegebracht voor “ooit eens” dat gisteren was.

Een dik uur, zouden het er twee geweest zijn- later kondigde Luc aan dat de boeken terug in de kast mochten. “Jamaar” zei hij toen ik ze op de planken begon te zetten “zo stonden ze niet”.

Ja kijk, voorkeur en willekeur en welke andere keur dan ook ten spijt, was mijn gedacht aangaande fel veranderd.

En weet je wat? Er is nu nog wat plaats over.

En weet je nog meer wat? Er is nog zo een tweede boekenkast, aan de andere kant van de schouw, waar momenteel nog de CD’s en nog handleidingen van PHP en HTML in staan.

De reisboeken zouden eventueel nog kunnen blijven … efkes sorteren, straks, vandaag …