Soms reageer ik ergens en voor ik op “verzenden” klik, denk ik: “ik kan daar zelf wel een log over schrijven”. Niet dat zulke feiten niet elders mogen staan, maar er gebeurt zo weinig in ons leven of anders gezegd, ik kan het ook niet dagelijks over zwemmen, haken en bakken en braden hebben. Twee dagen na elkaar over bijwerkingen op internet vond ik al kantje boordje.

Maar soms is het te laat. Dan staat de reactie er al. En dan denk ik: “het zij zo”.

Maar nu, nu denk ik niet: “het zij zo”. Het is jammer dat het niet op dit blog staat. Want telkens over de gewone dagelijkse zaken leuteren en de plezante er uit filteren omdat ik ze elders vertelde …

Nu ja, de reactie staat bij Elsje, maar ik ga het voorval hier nog eens vertellen. Het hoort hier.

Tijdens het zwemmen merk ik de man met het kind en zeg tegen Luc: “dat lijkt de dokter wel”. Maar de zwembril is dan wel met versterkte glazen maar niet multifocaal. Luc mompelt: “dat weet ik niet hoor”.

Even later wuift de man naar ons, zet zijn zwembril af en zegt: “Ik ben het. De dokter”.

En ik moest spontaan aan “It is I, Leclerc” denken.