In donkere tijden, wanneer zelfs het televisie aanbod ons in de steek laat, zien wij ons genoopt programma’s te bekijken waar we normaal gezien niet voor gaan zitten.

Waar ik jaren geleden niet naar: “1 jaar gratis¹“, gepresenteerd door Herman Van Molle keek, doen we dat nu al voor het tweede seizoen met Thomas Vanderveken. Het is een kwis waar de vragen meer inhoud hebben dan de meer modernere vormen over BV’s en andere beroemdheden en/of muziekstukjes herkennen.

Ach ja, Switch² in de zomer bekeken we ook al twee seizoenen. De laatste wintereditie niet. Die was maar wéér eens met BV’s. Voor het goede doel, daar niet van, maar toch wéér dezelfde koppen op mijn TV. Ik zucht ervan.

Dat we af en toe eens naar het belachelijke “First Dates” kijken, dat zei ik al. Vermoedelijk doen we dat omdat we daarbij zo prettig ongebreideld commentaar kunnen geven, Statler en Waldorf achterna, meestal niet op de kandidaten maar op het programma op zich.

Bij Zoneke echter begon Factcheckers³, waar ik het al over slecht gepoetste hotelkamers had, zonder de aflevering gezien te hebben. Deze keer keken we.

Het programma, gepresenteerd door Thomas Vanderveken, Britt Van Marsenille en Jan Van Looveren, behandelt wel meer dan één feit. Deze keer stuurden ze o.a. minderjarigen er op uit om drank -bier, wijn en zelfs iets straffers- proberen te kopen.

Ze kwamen tot de bevinding dat dat 25 keer op 30 pogingen zonder problemen kon. Bij zelfscans was dat zelfs iedere keer prijs.

Toch iets om eens in de -grijze- haren te krabben. Hopelijk wordt er ingegrepen.

En ja, ik weet dat je dat ook kan onderzoeken en er gewoon een artikeltje over schrijven, maar gefilmd wordt het nu precies dat ietsje overtuigender.

Fachtcheckers staat ondertussen ook geprogrammeerd.