je te verkleden op een parking.

Voor wie zich nu afvraagt waarom dat nodig zou kunnen zijn, wel, dat is heel simpel.

Je vertrekt ’s morgens en je gaat naar een evenement of een museum of gelijk wat en je kleedt je zoals je naar een evenement of een museum of gelijk wat gekleed wil gaan.

Maar om nu niet alleen voor dat evenement of museum of gelijk wat over en weer te moeten rijden, plan je een wandeling achteraf.

Daarvoor trek je dan meestal andere kleren -wandelkleren- aan. Je wandelschoenen? Ach wat, dat zie je wel vaker. Mensen die uit hun auto stappen en hun schoenen uit- en hun stappers aantrekken. Maar kleren?

Je gaat dus op een parking, die zo goed als leeg is, in een hoek staan waar er zich geen andere auto in de buurt bevindt.

Hoeveel tijd heb je, denk je? Tijd vooraleer ene die parking oprijdt en denkt: “Hm, die ene staat daar helemaal rustig. Tijd om daar wat rust bij te gaan kappen.

En dan nog liefst zo gezellig dicht bij elkaar zodat je de deur van de auto enkel op een spie open krijgt waar je als een slang door zou moeten kruipen, ware het niet dat je in de koffer zit.

Je kan het voorgaande ook achterstevoren bekijken als je eerst de wandeling en daarna evenement of museum of gelijk wat wil doen. Want zelfs op een bosparking … jawel …

En dan begint Luc weer over gordijnen hangen.