Zoek
Ik schreef dus:
En ik heb bedacht dat ik misschien arroganter kan zijn dan de arroganten, onbeschofter dan de onbeschoften maar dat dat niet mijn stijl is en dat ik dat evengoed kan oplossen door mijn schouders op te halen, me om te draaien en ze in hun sop gaar te laten koken.
Goed voornemen! Of het haalbaar is? Ja, behalve …
Ik heb geen ochtendhumeur, helemaal niet. Ik heb helemaal geen humeur ’s morgens. Maar … Ik houd niet van vroeg opstaan. Ik houd van langzaamaan wakker worden.
Vraagt Luc ’s morgens: “Wat gaan we vandaag doen?”, dan stop ik hem met: “Ik heb mijne koffie nog niet uit”.
Ik houd van de geur van koffie in de morgen. En ik houd van de koffie in mijn zjat waar ik met veel genoegen kan aan nippen.
Wat gebeurt er nu op dagen van een rommelmarkt? Het tegenovergestelde!
Het is wél zo dat ik koffie drink alvorens te vertrekken -soms wel twee zjatten, maar dan in één keer uit en niet langzaam genietend- en mijn koffiebeker meeneem voor onderweg, maar daarom ben ik nog niet wakker.
Dan komen we aan, de organisatie toont ons onze standplaats, Luc parkeert en ik stap uit … blij dat ik er ben.
Komt daar een vrouw die luid tegen Luc staat te roepen vertellen dat hij achteruit moet omdat de standhouder vóór haar te weinig plaats toegewezen kreeg en zij dus achteruit wil en dat Luc dat dan ook maar moet doen.
Wat Luc doet weet ik niet -niks denk ik- maar ik draai me om en bekijk mijn tijdelijk erf.
Draai ik me terug om, zie ik dat mens de deur van onze auto, aan de passagierskant, opengooien en tegen Luc uitleggen dat hij achteruit moet omdat de standhouder vóór haar en … ik sta onmiddellijk achter haar en zeg zo vriendelijk mogelijk -ondanks een lichte irritatie, van onze autodeur blijf je af– dat de standhouder vóór haar dat efkes moet gaan regelen met de organisatie.
Ze bekijkt me met ogen op steeltjes en vraagt nogal ongelovig: “Hoor jij hierbij?” en wijst op onze auto en ik blijf kalm en zeg: “Dat is mijn auto, ja”, neem de deur en doe die dicht.
Ze begint weer over de standhouder vóór haar en ik draai me om en ga weg. Ik bekijk de auto die zich na ons komt parkeren, waarop die vrouw me achterna komt en tegen die mensen zegt dat ze achteruit moeten want dat de standhouder vóór haar geen plaats genoeg kreeg, zij dus achteruit moet, wij dus achteruit moeten en de nieuw aangekomenen dus ook …
Ik draai me weer om, loop terug richting Luc, ze volgt en blijft zeuren. Ik draai me terug om en ga terug naar de auto na ons. Ze volgt en blijft maar doorgaan.
En dan ontsnapt mij een nogal kortaf:
“Madam! Ik heb mijne koffie nog niet uit!”
“Lastige moier1” denk ik terwijl zij weg stapt en de mensen in de auto na ons hun lachen proberen in te houden.
____________________1 Ondanks dat het woord “moier” afgeleid is van “moeder” of zo je wil van het Spaanse “mujer” heeft het toch een wat negatieve betekenis. Het wordt gebruikt voor een vrouwelijk konijn maar -in mijn dialect- ook voor een lastig vrouwmens. Maar het is niet zo lelijk dat het niet vriendelijk kan gebruikt worden tegen iemand die je goed kent en die wat van je wil en je haar plagend “lastige moier” kan noemen zonder dat het kwetsend is.
Dat is duidelijk, hoop ik.
petergreyphotography
Leuk, die uitleg van ‘moier” Het aardige is dat met het lezen er bij mij weer weggezakte woorden boven komen. Vrouwelijk konijn, dat noemen wij geloof ik ‘moer’. Nou ja, de verwantschap is duidelijk. De mogelijke relatie met ‘mujer’ is interessant. De zuidelijke Nederlanden zijn natuurlijk veel langer beïnvloed geweest door het Spaans dan de noordelijke. Enneh, o ja, de koffie, in Friesland heeft men de uitdrukking: foar de kofje net eamelje en dat betekent ongeveer dat een onbekende mevrouw van de autodeur moet afblijven en voor de koffie niet moet zeuren. 🙂
ms
“Moer” zal ook wel ergens van daar komen, vermoed ik.
“Foar de kofje net eamelje” … Dat zou nog eens wat zijn op mijn zjat voor rommelmarkten. Ze bestaan in het Fries, maar dat verstaan ze hier waarschijnlijk niet.
Ik heb niet enkel een “I” op mijn voorhoofd, maar ik lijk blijkbaar ook op die muur in Jeruzalem.
francky
Er lopen toch aardig wat lastige mensen rond op deze bol. Gelukkig konden jullie je geduld bewaren.
ms
Soms maken ze dat wel erg moeilijk.
Bertie
Pff, wat een hardleerse lastpost, en dat terwijl je de koffie nog niet verwerkt had. 😁
Vroeger hoorde je ook wel gescheld van: ‘loop naar je ouwe moer’ (sodemieterop). Beter nog: ‘Bemoei je er niet mee, oud wijf.’
ms
Dat klinkt gemener dan “lastige moier” en ik dacht het dan alleen nog maar.
Maar dat ze niet snapte dat ik wou ontsnapten, dat snap ik nu nog niet. Gewoon gewend om haar zin te krijgen?
Lastige moier!
Bertie
Het was plat en onfatsoenlijk en was verboden taal.
Maar we hoorden het toch. 🙂
ms
Ja natuurlijk hoorde je het. Maar het micht niet en dan ging je de zegger wat scheef bekijken. Dat die ik eigenlijk nog. Ik houd niet van plat en ik mijd het en de gebruikers er van.
elsjeveth
Bij ons noemen zo iemand een regelteef. Moeilijk te verteren voor de koffie 🙂 zo een madame
ms
Ik had maar één ding -eigenlijk twee- in mijn hoofd:
1. Laat me met rust;
2. Vooral kalm blijven.
maar dan blijven ze tergen. Tja …