Zoek
Wegens een gebrek aan eigen beleving wegens een overvloed aan regen gaan we er nog maar eens de gazetten bij halen.
Want wat las ik de voorbije week?
Britse vrouw gelooft haar ogen niet wanneer man rekening van 29 pond stuurt na mislukte date: “Ik kan het niet geloven1”
Awel ik ook niet. Zoals ik al meer vertelde hebben wij vorig jaar een poos naar “First Dates” gekeken en het verwonderde me altijd dat die dames zo volledig akkoord waren dat de man betaalde.
Twee vrouwen of twee mannen samen, die deelden meestal, maar een man en een vrouw … Dat vond ik moeilijk om te geloven dat haast al die vrouwen dat accepteerden.
Wel, ik zou dat niet gewild hebben. En als ze tegen zouden pruttelen zou dat al het schoonste bewijs geweest zijn dat ze met mijn mening geen rekening hielden. Verder aandringen zou mijn mening nog versterkt hebben
En die dooddoener: “We gaan daar niet moeilijk over doen”. Pardon? Ieder betaalt voor zichzelf. Is dat moeilijk?
Nu zou ik in het geval van die Brit met zijn factuur wel de eer aan mezelf gehouden hebben en het mens compleet genegeerd hebben. Maar die bewijst nu net dat ik gelijk heb als ik zeg dat ik er mij niet goed zou bij voelen. Het lijkt wel of er “iets” moet aanhangen.
Die vrouw beweert wel dat ze, na het etentje, er op had aangedrongen om te delen, maar blijkbaar was ze toch niet erg overtuigend geweest.
Ooit -toen we al jaren samen waren- heb ik er bij Luc eens op aangedrongen dat hij zou betalen, gewoon voor -tja, voor wat eigenlijk? Voor het oog van wie?- maar die zei: “Zeg, dat komt toch uit ene pot zeker”.
En gelijk had hij. Als je samenleeft en afspraken maakt heeft een ander daar niks in de pap te brokken, zelfs niet in die pap te kijken.
____________________1 Het Nieuwsblad
Suskeblogt
Iedereen heeft het in deze tijden over gender gelijkheid maar als het er op aan komt om te betalen grijpt men terug naar de waarden van vroeger, kortom de man moet betalen. Vreemde kronkel.
ms
Absoluut abnormale kronkel, vermomd als romantiek, overgewaaid uit een verleden waarin vrouwen veelal geen inkomsten hadden, bewust gebruikt door (sommige) profiteurs en aangemoedigd door een TV-programma.
MyriamC
Een man die je voor de eerste keer ziet voor mij laten betalen? Ik zou me daar zeer ongemakkelijk bij voelen. Ik zou het ook niet laten gebeuren.
ms
Het zou het hele plezier van een etentje vergallen.
Bertie
Ben ik grotendeels met je eens.
Vroeger liet ik ook een jongen betalen als hij me had uitgenodigd. Vonden we heel normaal: een jongen verdiende veel meer als een meisje. Zowel op kantoor als in fabrieken en in de bouw.
ms
Ik ben nooit op eenmalige uitnodigingen in gegaan. Ik wou dat pas als we elkaar beter kenden.
Ik weet wel nog dat Ex de cinema betaalde, dat dan wel, maar toen waren we al een poos samen.
Bertie
Uitnodigen is eigenlijk een te groot woord, meestal was het een bioscoopje of het eten van een patatje.
ms
Zo had ik het begrepen. 😉
Matroos Beek
En als die wildvreemde man betaalt, voelt het als een verplichting dat je hem de volgende keer trakteert, terwijl je daar misschien helemaal geen zin in hebt. In hem dan.
Schoon vanillepapke met dat gezichtje erin! 😁
ms
Het is precies dat gevoel van verplichting dat me stoort. En dan niet allen het trakteren bij een volgende keer.
Dat is al een oudere foto van in een tijd dat we met de kleindochters een wedstrijdje “smilies in pap-tekenen” deden. 😁
hemelsgroen
Daar verbaas ik me ook zo over!
elsjeveth
Leve Tikkie of betaalverzoek met goede vrienden werkt prima. Voor een date, heel gewoon splitten de rekening, is de date mislukt so be it. Maar om het hele bedrag terug te vorderen, bizar. Hiermee is wederom bevestigd. Onze lieve heer heeft rare kostgangers.