“Heb je zin om naar de Kringwinkel van Sint-Truiden te rijden?” vroeg Luc vrijdag voormiddag.
“Dan kunnen we die wandeling in Bevingen nog eens doen” voegde hij er aan toe, omdat hij weet dat ik de laatste tijd eerder met een wandeling dan met een Kringwinkel te verleiden ben.
En ja, behoudsgezind als ik ben, had ik het kaartje nog en zag dat de tentoonstelling “Belevingen in Bevingen” er ook nog stond … tot vandaag. Dan konden we eens kijken welke stukken de zomer hadden overleefd, welke er belabberd bij zouden staan en welke weg waren.
Niet dat het daarom was dat we gingen, het wandelingetje op zich is ook mooi.
Maar, wat bizar en raar, waar de donderdag nog als frisse -zij het wat zwaardere- berggeiten over een langere wandeling hadden gehuppeld begon het in Bevingen ineens zwaar door te wegen. Aan de “Zonnekoning” voelde ik het al, trok mijn vest uit, maar ploeterde verder, ik zei niks om Lucs courage niet te saboteren.
Maar in de laatste rechte lijn zei ik: “Ik zal blij zijn als we aan de auto komen” waarop Luc antwoordde dat hij al moeite had van aan de “Zonnekoning”.
We zullen een offday slechte dag gehad hebben, zeker. En dat op een toerke van nog geen 4 km.
petergreyphotography
Dat herken ik wel, de ene dag fit als een hoentje, de volgende nauwelijks vooruit te branden. Geen idee waar dat aan ligt. Maar zo’n dagje nu en dan is geen reden tot zorg. Hebben jullie ook nog een beetje naar de restanten van de kunst kunnen kijken?
ms
De stukken die ik vorige keer toonde, staan er nog steeds heel goed bij. Die waren dan ook van steviger makelij.
In de buurt van de Zonnekoning waren er, volgens mij, wel enkele weg en “Waar het schaap me bracht” was aan een wasbeurt toe.
Dat tuintje met de letters was compleet overgroeid met onkruid, wat niet verwonderlijk was en wat er in het begin niet stond, stond er nog niet.
Wat opviel waren de reuzegrote stoelen, waarvan er vorige keer maar één stond en we er nu toch wel een vijftal opmerkten.
Matroos Beek
De ene dag zijn de benen niet even licht als de andere. Jammer want op zo’n dag geniet je minder van wat er te zien is omdat je teveel focust op jezelf. Je bent al blij dat je vooruit kan komen.
ms
Het laatste stuk was echt wel aftellen en de afstand met de dichterbij komende kerktoren (parking) inschatten.
Haba
Ach ja benen willen ook op tijd rusten en niet steeds maar doorlopen natuurlijk. Gelukkig hebben jullie de auto op tijd bereikt anders had je dit niet kunnen posten 😉
ms
Dan waren we tussen de kunst blijven hangen. 😂
Suskeblogt
Soms heb je van die dagen dat het minder gaat.
ms
Bij lange wandelingen, tot daar aan toe. Maar 4km? Die Zonnekoning zat er blijkbaar voor iets tussen. 😉
Bertie
Dat herken ik ook, gaat (meestal) vanzelf over/
Met de belevingen die over waren heb je je kunnen troosten. Of optrekken. 🙂
ms
Vooral bij het denken: “Daar zijn we ook alweer voorbij”. 😂
elsjeveth
Zoals de wielrenners zeggen, vandaag had ik slechte benen. Afhankelijk van de plannen voor die dag kan het vervelend zijn.
ms
Het verkeerde paar uit de kast gepakt …