Zoek
In een wereld waarin bevolkingsgroepen gaan aangeven welke benamingen ze -voor zichzelf- niet meer van toepassing vinden, vind ik het bizar een artikel onder ogen te krijgen waarin staat dat wij -in dit geval de oorspronkelijke bevolking van deze contreien- ons niet meer blank zouden mogen noemen, maar wél wit.
Blijkbaar is de discussie dus al langer aan de gang en ik moet zeggen dat ik eerst wat bedenkelijk keek, maar daarna toch wel snapte waar ze heengingen. Want ja, in Amerika zouden wij “whites” zijn, maar we zijn niet in Amerika.
Blank zou ook onschuldig willen zeggen. Blank of blanco is -ja natuurlijk- een onbeschreven blad. Vandaar?
Ik heb mezelf nooit blank genoemd, meestal als er gekozen moet worden bij welke bevolkingsgroep je hoort staat er wel Westeuropees, of zoiets. En dàt, dat is nu precies wat nu -volgens mij- niet meer kan.
Maar wit? Ik ben niet wit. De teint van de wereldbevolking varieert van heel bleek naar heel donker.
Wit associeer ik met ziek of misselijk en herinnert me aan de tijd dat ik van mijn moeder onder mijn voeten kreeg na -maar weer- een zondagsmis die ik nuchter had moeten bijwonen omdat dat in die tijd zo zijn moest en ik wat wittekes zag van de honger.
Dan zei ze: “Nijp nu toch eens in je kaken, dat je wat kleur krijgt. Wat gaan de mensen denken?”
Wat de mensen zouden kunnen denken van een kind van tien dat wit zag na een uur nuchter naar een man met een kleed aan te zitten luisteren, ik kon het me niet voorstellen.
Geen blanke? Geen probleem voor mij. Maar wit ook niet. Noem me dan maar bleek van kleur, maar geen wit. Ik zou zo weer in mijn kaken gaan zitten nijpen.
petergreyphotography
Wit van honger of omdat je iets onder de leden had, zo ken ik het ook, of omdat je kopje onder was gegaan in een emmer witkalk. 🙂 Zwart en wit zijn giftige woorden als het erom gaat de samenleving op te delen in slachtoffers en schuldigen, want dat is wat die termen doen. Je moet de geschiedenis wel (er)kennen, maar veranderen doe je die geschiedenis niet en erin blijven hangen is zinloos. Dat geldt voor iedereen. Achterstelling moeten we bestrijden ongeacht de afkomst of huidskleur van mensen. Voor het verwerven van een beoogde of verlangde positie in de maatschappij moet ieder individu (mede) zelf aan de bak. Zo, en dan nu een kommetje vla (kleur zelf invullen) 🙂
ms
Daar heb ik ooit ook een sneer voor gekregen.
Raar kind dat ik was had mijn bedenkingen bij van alles en nog wat. Toen wij in de school leerden dat Stanley Congo ontdekte en dat hij en zijn bagage door dragers door het continent trokken, maakte ik de opmerking tegen mijn moeder: “Die heeft dat niet ontdekt, die dragers woonden daar, die kenden het dus al”.
Reactie: “Doe zo onnozel niet”. Achteraf gezien was dat haar klassieker voor als ze geen antwoord wist.
Suskeblogt
Ik moet niets weten van dat gezever rond blank of wit. Een groep mensen die denken daarmee de geschiedenis te kunnen herschrijven houden zich daar mee bezig. Als kind honger moeten lijden om naar zo’n rare kwibus te moeten gaan luisteren moest ik gelukkig niet doen. Dat is me bespaard gebleven.
ms
Het kan nog erger. Ik vertel het morgen … als er vandaag niets interessanter, amusanter, erger of ambetanter gebeurt.
Rob Alberts
Als sympathisant van het Zwart Beraad gebruikte/ gebruik ik soms de termen zwart en wit. Zwart Beraders gebruikte dit als geuzenbenaming.
Wanneer iets door een ander als kwetsend wordt opgepakt vermijd ik juist weer andere woorden.
Mij raakt het niet. In mijn jeugd hebben velen mij met de meest vreemdsoortige woorden proberen te kwetsen.
Vriendelijke groet,
ms
Toen ik kind was leerde men me de benaming voor mensen uit het Afrikaanse werelddeel.
Toen ik vernam dat die mensen dat als kwetsend ervoeren, heb ik me onmiddellijk aangepast, oppassend dat het me niet er ongeluk zou ontsnappen.
Ik snap dus nu niet dat iemand gaat bepalen dat wij akkoord moeten gaan met de benaming “wit”. Dat heeft pas een betekenis van onbevlekt.
Haba
Mensen zijn niet zwart of wit, maar allerlei kleuren tussen licht beige en donkerbruin. Het gaat mij er alleen om of mensen aardig zijn of niet, de kleur van je huid maakt dan niets uit.
ms
Zo is dat. Dat is voor mij ook het punt waar ik onderscheid maak. Onvriendelijke mensen mijd ik.
Rob Alberts
Instemmende groet,
MyriamC
In Zuid-Afrika worden wij (Europeanen, blanke Amerikanen, …) dus wel ‘witmense’ genoemd. Moet ik mij nu beledigd voelen?
ms
Neen. Dat is hun taal.
Ik heb het meer over de vraag of we hier het woord “blank” kunnen vervangen door “wit” aangezien ze een bijbetekenis van “onschuldig” willen vermijden.
MyriamC
Je moet tegenwoordig toch nogal op je woorden letten hoor.
ms
Het valt me nogal mee, zeker dat wij de meest gebande woorden van nu, van thuis uit al niet mochten gebruiken.
Voorbeeld: wij aten melocakes en geen …
Wij zegden wel Bohemers, al wisten we niet of die mensen wel uit Bohemen kwamen. 🙂
MyriamC
Wij aten ook melocakes maar gebruikten wel het n-woord. Of homo en lesbienne. Is allemaal not done.
ms
De twee laatste zijn volgens mij niet taboe, maar min of meer in onbruik.
Matroos Beek
We zijn allemaal mensen met allemaal verschillende tinten en dat maakt het net zo mooi en boeiend.
Ik hoorde vroeger ook vaak dat ik bleekjes was… dat werd geassocieerd met ziek. Nu nog.
ms
Het zou nogal saai zijn moesten we er allemaal hetzelfde uit zien.
Bertie
Mijn kleur verschilt per seizoen. In deze tijd verbleek ik, in de winterkou bijna doorschijnend… 😏
ms
Ik blijf altijd hetzelfde, denk ik. Ik word in de zomer rood als ik te lang in de zon loop en in de winter van de kou.
Bertie
Dat heb ik er nog bij.
Soms blauw van de kou.