Als er niets op TV is dan moeten we maar kijken naar wat er wel is. Dat we de Repair Shop wel zien zitten en First Dates hooglijk belachelijk vinden zegden we al.

Sedert een poos, ik denk dat het met “Grand Tours of Scotland’s Lochs¹” begon, kijken we eens meer naar een documentaire en gingen dan maar met Joanna Lumley door Britain², waren zo al in Borneo³, bij de Mont Saint- Michel⁴ en de Chinese Muur⁵, … en we neusden mee in het leven van Agatha Christie⁶.

Misschien waren er meer, maar deze zijn die welke zo uit mijn hoofd via het toetsenbord het blog op liepen.

En toen kwam Toetanchamon … Het eerste deel van “Lost worlds and hidden treasures” en dat heette: “Tutankhamun’s secrets”.

Nu vond ik het algemeen genomen wel een vorm van grafschennis, maar uiteindelijk, als ik dat programma bekeek bleek wel dat grafrovers al vroeger in die graven hun gading vonden. Zodoende was het misschien toch maar beter de zaken in veiligheid te brengen. Er is nu al genoeg in privéhanden over gegaan.

Nu laten in al die programma’s wel deskundigen, experts, kenners en mensen met lokale bekendheid aan het woord. Je steekt er altijd wel wat van op, al was het de wetenschap dat er meerdere soorten Schotse tweed bestaan.

Dat deden ze ook bij Toetanchamon, al ging het meer over de levensloop van Howard Carter.

Ergens werd ineens de opmerking gemaakt dat enkel de Westerse mensen, in dit geval Howard Carter en Lord Carnarvon, genoemd werden in de verslagen terwijl er toch lokale mensen ook hadden ingestaan voor de ontdekking van het graf.

En dan vind ik het bizar dat men het, op het einde van het programma, heeft over het verhaal dat iets meer dan een eeuw geleden begon.

Toetanchamon werd meer dan 3.000 jaar geleden geboren. En ik denk dat hij toch een belangrijke rol speelt in dat eigenste verhaal.