Zoek
Lucs zus had altijd al een kat, de katten wisselden, de namen ook.
Ten tijde van Flipke, een zwarte slanke kater, kwam er op zekere dag een mager scharminkeltje mee uit de eetbak eten. Flipke was te vriendelijk en Lucs zus zette een tweede bak en ze nam het beestje mee naar de dierenarts.
Flipke is verleden tijd, het zwervertje werd een wat mollige schattige kater, zonder naam. “Ik zeg gewoon: ‘Poes’ maar ’t is wel een bandiet” zegt Lucs zus terwijl ze hem achter zijn oren kriebelt.
(Lees verder onder de foto)
Even later bewijst hij dat, hij probeert zijn mollige lijf op de kast achter de vaasjes te wurmen. Hij ligt. De vaasjes ook … op de grond.
Ze toont ook haar arm. Tijdens het spelen een paar dagen terug heeft hij in haar elleboog gebeten. Er was zelfs geen wonde te zien, maar nu is haar arm rood van elleboog tot pols. Ze zou die avond -maandagavond- naar de dokter gaan.
Geluk bij een ongeluk, het is enkel de huid die ontstoken is; met wat antibiotica en een zalf zou het moeten genezen.
Het is niet de eerste keer dat we zo een verhaal horen. Ooit is onze toenmalige dierenarts in de kliniek beland na een krabbeke van een kat.
En ook Lucs neef, zoon van zus, heeft zo eens een ontsteking opgelopen met enkele dagen ziekenhuis tot gevolg.
Murphy, de kat van Zoon en Querida is een krabber al is het dan niet om te spelen. Daar zit een draadje los bij dat beest.
Matroos Beek
Altijd opletten met katten die bijten of krabben. Blij dat die van mij dat tot nu toe niet doen. Ook de vazen sneuvelen niet. Ze zijn zo voorzichtig.
ms
Machoechel die krabde als je te lang op de zelfde plaats aaide. Maar dat was makkelijk op te lossen door bezoekers te verwittigen.
Sloef heeft één maal één van de Athenes van
haar troonde vensterbank gestoten maar hij gebruikte de kamerplanten -Karboenkel at die op- als krabpaal. Hij negeerde de echte krabpaal.Maar krabben deden ze eigenlijk niet.
petergreyphotography
Een schoonzus van me werd gebeten door een kat, een bruine Siamees, ultradun terwijl hij of zij naast die van de schoonzus zeker nóg drie huizen ‘had’ waar de etensbak klaarstond. (Hoe kan zo’n beest zo mager blijven!?) Door die meervoudige aanloopkat werd ze dus in haar been gebeten met een ontsteking tot gevolg waardoor ze maanden uit de roulatie was en sindsdien steunkousen moet dragen. Levensgevaarlijk die dieren. Maar Murphy is wel een goeie naam voor een kat met een draadje los! 🙂
ms
Wel ja blijkbaar hebben katten wel erg veel bacteriën aan hun klauwkes zitten en als ze dan een wondje veroorzaken zijn de gevolgen groter dan je ooit zou denken.
En die Murphy, ach ja, dat is de meest onbetrouwbare kat die je kan denken. Je zit in de zetel, hij ligt daar ook en plots, zonder aanleiding springt die op, geeft je een mep of twee en loopt dan weg alsof hij het slachtoffer is.
Suskeblogt
Ondanks dat ik reeds enkele krabben gekregen heb zijn die nooit ontstoken. Ik zal geluk gehad hebben.
ms
Al heb ik dus de laatste twintig jaar zes katten gehad, kan ik me niet herinneren dat er ook maar één me gekrabd heeft.
Bertie
Je hoort het vaker maar heb het zelf nooit meegemaakt, krabben en bijten.
Zo’n kat ging er bij mij uit.
Het kan ook zijn dat er verkeerd mee gespeeld wordt. We kenden een paar mensen die hun kat behandelden als een hond: te hard op de rug kloppen, in de nek grijpen, schreeuwen, dwingen een pootje te geven en zo meer.
ms
Een kat heeft een lichaamstaal die je niet mag negeren, wat je bij een hond misschien wel kan maar wat ook niet aan te raden is.
Ze hebben ook elk hun karakter. De ene moet je lokken of ze komt niet, de andere kan je van je schoot niet afhouden.
Die van Lucs zus is een aandachtzoeker. Daarom ook -denk ik- het voorval van de vaasjes. Hij observeert haar de hele dag, ook als hij buiten is komt hij af en toe door het raam gluren. Een echte stalker.
Het bijtincident was dus echt wat het was, tijdens het spelen, er was geen wonde, niks. Maar mogelijk is er wel iets geïrriteerd geraakt. Wie weet?
Mensen die hun kat als een hond behandelen zijn daar dikwijls ook nogal fier op. Zij kùnnen een kat dresseren! Zieligaards.
MyriamC
Geen enkel dier is te vertrouwen. Ook de loslopende honden niet waarvan de baasjes al van ver roepen ”t is nen brave, hij doet niks’.
Wij hadden ook ooit twee katten. Brave beestjes, heel aanhalig, maar als het genoeg was dan lieten ze dat duidelijk merken. Ik ben een kattenmens, dus ik hou wel van die kattenstreken als ‘laat me gerust’.
ms
Ja precies. En dan lààt je ze met rust.
Ik zou niet weten wat kiezen tussen een kat of een hond.
Maar ik heb ook een hekel aan mensen die van ver staan te zeggen wat een brave hond die loslopende is.
MyriamC
Zeker als je dan twintig seconden later door diezelfde brave hond omver gelopen wordt!
ms
Of met modderpoten tegen je opspringt zodat je niet meer op je afspraak durft verschijnen.
elsjeveth
Oh ja heel vervelend kan een kattenbeet of krab zijn. Ze kunnen dan ineens uithalen en whammm je bent de pineut.
Onze hond destijds beet tijdens het spelen per ongeluk in mijn hand.
Hoe klein de beet ook was, ik zat een uurtje later bij dokter voor een tetanusprik.
ms
Dat is in elk geval het veiligste. Onze dokter verwittigt ons meestal als het bijna tijd is voor een vernieuwing.
elsjeveth
Ik let nu ook beter op. Zeker bij vreemde honden en katten. De beet leverde een klein litteken op. Nu onze Dexter een paar jaar terug is overleden heeft dat litteken wel een emotionele waarde
ms
Het hangt ervan af hoe ze zich gedragen.