Aangezien het een kleine vakantie in mei werd mocht Luc de bestemming kiezen. Hij koos voor de Oostkantons en ik boekte een hotel.

We konden niet weten dat mei nog zo nat zou worden, maar kom, we gingen ons plezier daar niet door laten verpesten.

Aangezien het op maandag niet zou regenen, gingen we op stap, naar de Hammerbrücke¹. We namen onze voorzorgen tegen eventuele regen en hebben ons kapot gezweet. Maar regen zagen we niet. Wel bleef het nog een hele poos mistig. Dat is zichtbaar op de foto’s -zie “In Beeld: Hammerbrücke in nevel“- want ik heb ze niet bewerkt omdat ik dat mistige eerder iets feeëriek vond hebben.

Wel liepen we onder die brug, door een schapenweide met een bizarre herder, waaruit een ezel kon ontsnappen. Hopelijk was dat een melding zonder bijbedoelingen.

We wilden ook in de namiddag nog een wandeling naar de Zyklopensteine² in het Aachener Wald, maar daar was op internet geen behoorlijk plan of uitleg voor te vinden en we reden er dan maar met de auto naar toe. Tja, waarom? Omdat ik die stenen wou zien. Zo simpel is dat.

Eigenlijk was dat stukje van aan het oude grensgebouw, waar we parkeerden, tot aan de Zyklopensteine op één of andere wandelsite aangegeven als wandeling. Ons toerke blok hier ten huize is langer.

Al bij al waren we, nadat we incheckten en onze benen onder tafel schoven, meer dan content … al bleef die stenen-wandeling knagen.

Er komt dus nog wat. En ja, de foto’s, zoals altijd op “In Beeld” – “Zyklopensteine – Aachener Wald“.