Zoek
Gisterenmorgen stond Luc, na het lezen van het blog, op van zijn stoel en zei: En vroeger kregen wij iets op het laatste van het schooljaar, al was het dan iets onnozel als een plastieken pingponspelleke, tennissetje of jokari. En nu …”
Ik herinnerde me dat ook, in het eerste leerjaar kregen de eerste drie een geschenk: een bal, een strandsetje en … het derde weet ik niet meer. Natuurlijk werd dat afgeschaft toen ik bij die eerste drie was en kreeg ik daarom van mijn vader een vulpen. Eerlijk? Ik had liever het strandsetje gehad.
En nu … Wel nu las ik in de krant een artikel over een kadooke voor de juf of meester1.
En ja, daar heb ik het in het verleden ook al over gehad, op 28 juni 2014 om juist te zijn, maar kijk als de gazet mag herhalen …
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in juni 2018.
… dan mag ik dat ook. Ik beschreef daarin de eerste keer dat we -mijn klasgenoten en ik dan- er mee te maken kregen omdat er een van ons boos was om een buis terwijl ze de leerkracht in kwestie toch een dooske pralines had gegeven.
Nu gaat het verder dan een dooske pralines blijkbaar. Het gaat over mekaar overtreffen. Of toch maar gewoon een mok met een spreuk om er van af te zijn?
____________________1 Het Nieuwsblad
Matroos Beek
Het is waar, het is vaak overdreven. En sommige leerkrachten krijgen heel veel en andere niks. En dat is ook niet prettig. Gelukkig heb ik dat probleem niet want mijn leerlingen hebben geen geld om iets te kopen. Nog zo gemakkelijk.
ms
Ik denk dat ik nog liever een zelfgemaakt gedichtje of tekstje zou krijgen dan nog een mok of wat dan ook, iets waar een ziel in zit. Een krabbeltje op een stukje papier is me meer waard dan geld … tenzij het van de lotto komt. 😉
Matroos Beek
Dat is het allermooiste dat je kan krijgen. Om de cadeautjes geef ik sowieso niet.
Bertie
Nog erger vond ik de verjaardagen van de leerlingen. Trakteren in de klas, dat kan. Toen begonnen een paar ouders met het laten bezorgen van gebak of ijstaart in de lerarenkamer….
Het werd niet op prijs gesteld en later hoorde je er niets meer over.
ms
Oh jawel, het evolueerde van het trakteren van een karamel naar een reep en later bij de kleinkinderen werd er verwacht dat de jarige een kado meebracht.
Of dat nu nog zo is? Ik weet het niet. Ik zal de volgende generatie moeten afwachten.🤔
Suskeblogt
Geen idee hoe het er op de scholen tegenwoordig aan toe gaan wat betreft kadoo’s en verjaardagen. Voor mij hoeft het allemaal niet.
ms
Ik ben blij dat ik nu geen schoolgaande kinderen meer heb.
Suskeblogt
Ik ook, net zo rustig.
Koen
Ik was het vergeten maar je hebt mijn vergeten geheugen een klein beetje wakker gemaakt. Wij kregen ook iets maar ik herinner me geen kleine spelletjes maar een vakantieboek. Misschien was het een onderdeel van ons Zonnekind – Zonneland – Okki – abonnement.
Ik heb mijn leerlingen afgelopen week allemaal een puzzelboek ‘cadeau’ gedaan. Rebussen, woordzoekers, moppen, doolhof, kleurplaten, verbind de puntjes, zoek de verschillen, sudoku’s enzovoort.
ms
Die vakantieboeken hoorden niet bij je abonnement maar je moest ze wel bestellen, dat weet ik wel nog. Hier liggen er nog van die vakantieboeken van mijn kinderen.
petergreyphotography
Het groot vakantieboek! Dat schiet me nu te binnen na de reacties van Koen en jou. Dat kregen we niet van school, maar van mijn ouders. Ik kan me niet herinneren dat we de juffen en meesters cadeaus gaven aan het eind van het schooljaar. Misschien een tekening, maar ook dat staat me niet echt bij. Trakteren als we jarig waren was wel gewoonte. Snoepjes, niet dat modieuze gedoe van mandarijnen of doosjes rozijnen. Er bestaat een liedje over Jetje. “Jarig Jetje zou trakteren alle meisjes van de klas/Jetje had wat uitgekozen waar ze zelf zo dol op was/Ulevellen bracht ze mee, ieder kreeg er minstens twee.’ Pas veel later heb ik eens opgezocht wat eigenlijk ulevellen waren. 🙂
ms
Ik moest het nu nog opzoeken. Bij ons waren het meestal gewone karamellen waarmee we een paar keer mochten rondgaan.
Maar ondertussen is dat al helemaal veranderd.
Zo hoorde ik ooit dat er in bepaalde scholen werd er verwacht dat de jarige een klein kadootje voor elk kindje meebracht.
En ook werd er ooit bij een verjaardag van Ella verwacht dat ze een kadootje voor de school meebracht.
marieclaire
Wat een belachelijke toestand. De jarige trakteert op school op een klein snoepje en de cadeautjes krijgt hij thuis.
ms
Zo was het bij ons, zo deden wij het voor de kinderen, maar tussen dan en nu lijkt het me soms of de hele wereld andersom draait ;-).
elsjeveth
Mijn schoondochter is onderwijzeres. Ze wordt inderdaad overladen met cadeautjes van de leerlingen aan het eind van het schooljaar. Aangezien ze lesgeeft aan kinderen met een leerachterstand ontvangt ze mooie tekeningen en zelfgeschreven wensen voor de juf. Dat, zo zegt ze, geeft veel voldoening, de kinderen hebben het afgelopen jaar dan veel bijgeleerd.
ms
Wel ja, zo een attentie waaruit blijkt dat het een attentie is, maar niet iets om er snel van af te zijn. Daar wordt een mens blij van.