Er was een tijd dat je in elk dag-, week en/of maandblad een kruiswoordraadsel kon vinden. Ik vulde die met plezier in. De andere raadsels en puzzels interesseerden me niet, ik vond ze nogal kinderachtig.
Soms was er dan wel eens een paar vakjes of een rij vakjes, die niet ingevuld geraakten. Dan kon je bij de volgende uitgave wel de volledige oplossing gaan bekijken … als je dat al zou willen.
Later kwamen er meer puzzels, ook minder kinderachtige, zoals een Zweedse puzzel, de sudoku en ik ging aan de slag. Die zijn wel handig om, met de telefoon, te doen tijdens het fietsen met het binnenhuisveloke.
Maar toen merkte ik dat je bij die sudoku van HLN een hint-knop kon gebruiken. En die toonde je dan het vakje dat je moest uitzoeken. Zo was het gemakkelijk natuurlijk, want in dàt vakje paste maar één cijfer. Als je wou kon je zo die hele sudoku oplossen en je dan opgeven als supersnelle oplosser.
Dat was niks voor mij dus. Ik speelde nog niet vals bij het kaarten, wat zou ik hint-knoppen gaan gebruiken.
Bij die van Het Nieuwsblad heb je ook knoppen, maar die tonen je dan wel of je op de juiste weg bent of markeren de eventuele fouten.
Maar Zweedse puzzels en kruiswoordraadsels, daar moet je eigenlijk ook niks meer voor weten. Ken je het woord niet? Lijkt de verwijzing wel voor marsmannetjes geschreven? Dat kan geen kwaad.
Eén of andere bolleboos heeft namelijk alle opgaves mét oplossing op internet gezet, een echte kruiswoordraadseldictionaire gemaakt, om zo te zeggen.
Negeren en de oplossing lezen in de volgende editie kan niet meer, die geven ze niet meer.
Dus los ik ze op zonder spieken, vaak lukt het volledig, vaak komt ook hetzelfde terug, diegene die niet weet dat een familielid met drie letters een opa, een oma of een oom kan zijn kan ook gaan gluren.
Wat doe ik dus? Als er écht een woord in zit waar ik niet kan opkomen, sta ik mezelf met grote uitzondering toe om te googelen.
En weet je welk woord ik dan niet weet? Het allerlaatste. Niet verwonderlijk natuurlijk, aangezien je de andere eerst invult.
Is dat nu een gedacht van mij, maar hebben ze zo de spanning van het puzzelen niet bedorven?
bertjens
Puzzelen, bijna een levensbehoefte. 🙂
Degelijks in de krant een kruiswoordpuzzel, cryptogram en een paar sudoku’s. Zalig ontbijtje.
In het weekend de NRC met een paar moeilijker opgaven en via Internet de puzzels van de Volkskrant.
Altijd wat te doen op een saaie zondag.
ms
Ik doe ze al fietsend. Dan is rijden op een binnenhuisveloke zelfs plezant i.p.v. saai.
MyriamC
Ik puzzel alleen op papier. In de gazet, in het tv blaadje, in Denksport puzzelboekjes. Zweedse puzzels en filippines.
Je kan daar ook overal direct de oplossing vinden (behalve in de gazet) maar ik puzzel om mijn hersens aan het werk te zetten, dus spieken doe ik niet. Ik stop, pak een andere puzzel en de dag nadien probeer ik het nog eens en meestal vind ik de ontbrekende woorden dan wel.
ms
Op de fiets gaat dat niet met een papieren gazet. Ooit had ik een puzzelboek maar ik heb het weggegeven. Het lukte ook niet al rijdend. 🫤
elsjeveth
Niet aan mij besteed, maar ik snap je punt. De romantiek van het puzzelen is zo wel een stukje verdwenen
ms
Er is geen uitdaging meer.
Matroos Beek
Ik puzzel tegenwoordig alleen maar Zweeds. Ik koop de boekjes van Denksport 4-5* Iedere dag vul ik één of meerdere puzzels in. Naar de oplossingen die achteraan staan ga ik absoluut niet kijken, tenzij ik echt, echt niet meer verder kan. Op die manier leer ik regelmatig een – voor mij – nieuw woord bij.
ms
Zo was het vroeger bij mij ook. Maar meestal kan ik ze volledig invullen.
Maar ik doe eerst de sudoku, daarna de Zweedse, daarna het gewone, daarna nog een sudoku van een andere site.
Woordkraker vind ik ook wel tof om doen, maar dan mag je niet bij Wordle gaan kijken. Als ze gaan beginnen met woorden als “baggy” dan speel ik niet meer mee. Daar voel ik me wat te oud/t voor.
Suskeblogt
Mijn vrouw is altijd bezig met één of ander kruiswoordraadsel of sudoku op te lossen. Zelf begin ik er niet aan.
ms
Ik heb het altijd gedaan voor zover ik me herinner.