Binnenhuisveloke – Wizzewasjes

Tag: Binnenhuisveloke (Page 1 of 2)

Dat ding

By ms

On 9 juli 2025

Terwijl ik zo aan het fietsen zat op mijn binnenhuisveloke zat ik zo wat één en ander te overdenken. Wat moet je anders doen zo fietsend op een binnenhuisveloke, behalve domme spelletjes spelen op de telefoon of nadenken.

Ik dacht dus dat ik bijna klaar was met fietsen en geen nieuw spelletje meer moest beginnen en ineens dacht ik ook aan “dat ding”. En “dat ding” was iets dat ik ooit in een Kringwinkel vond, in een tijd dat je nog dingen goedkoop kon vinden in een kringwinkel. Toen had ik dat wel uitgeprobeerd maar om één of andere reden kon ik er niet zo goed weg mee en beviel het me niet zo en het verdween, ergens boven, ergens weggezet.

Nu fietsend op dat binnenhuisveloke bedacht ik dat ik dat ding nu wel zou willen gebruiken. Ik zàg de oplossing. Gelukkig werkt mijn geheugen nog goed en stond ik een goei vijf minuten later dat ding af te stoffen en te proberen. Mijn uitgedokterde systeem werkte en ik vond dat ik er baat kon bij hebben, want na dik vijf minuten sputterden mijn benen al wat tegen. Ik stopte want ik wou toch eerst een gepaste uitleg vinden.

Efkes googelen leerde me dat “dat ding” een ministepper genoemd wordt en dat die elastieken erbij horen om de armen te trainen. Dat laatste had ik nu zelf ook wel al door.

Wat me bovenal verwonderde was dat ik eertijds mijn evenwicht niet kon bewaren. Dat was nu niet aan de orde, ik zette de ministepper vóór het veloke en kon op die manier die zijn handgrepen gebruiken, want meestal rijd ik daar wel handenvrij mee, aangezien ik mijn handen gebruik om spellekes te spelen.

Voilà! We hebben een nieuwe uitdaging. Opbouwen en nog opbouwen … tot ik eerst een kwartier en daarna een half uur kan ministeppen aan een normaal tempo … en -hopelijk ook- handenvrij.

Het voorgeschreven uur zal ik later -misschien- wel in de planning zetten. Het doel moet haalbaar aanvoelen en een heel uur doet dat eigenlijk -nog- niet.

Koffieklets over ijskoffie

By ms

On 2 juli 2025

In Za za, ze & zo

Eigenlijk begon het allemaal al in augustus 2013. We hadden al jaren geen vakantie genomen omwille van de zaak en toen waren er ineens op korte tijd meerdere leeftijdsgenoten van Luc overleden en besloten we dat we de vakanties niet meer gingen uitstellen maar wel het werk en we boekten zomaar zo snel mogelijk. We wilden naar de Wadden maar boekten in Harlingen.

Daar viel me, in een winkeltje daar, die ijskoffie voor de eerste keer op en ik kocht die. Amaai, viel dat tegen. Die smaakte naar koffie met melk en ik lust geen melk. Melk is enkel goed voor pap. En ik vergat de ijskoffie gedurende vele jaren.

Tot ik, een poos geleden, de Starbucks koffieautomaten bij de snelwegparkings zag opduiken en ik toch nog eens een ijskoffie wou proberen. Maar de file was er te lang. De derde keer kon ik zo’n gevulde beker kopen. Amaai, viel dat tegen. Die smaakte naar koffie met melk en ik lust geen melk. Melk is ook wel goed als je pannekoeken wil bakken.

Nu ja, voor mij hoefde het dus niet meer, die ijskoffie.

En toen zag ik bij de kassa bij de parkwinkel van De Vossemeren die flesjes ijskoffie van Starbucks met karamel. En die nam ik wel mee, zo eens na een wandeling. En die was lekker. Maar waar verkopen ze die flesjes? Dat wist ik niet.

Er kwam een vergelijking in de krant, een kenner ging ijskoffies testen¹ en die van Starbucks deugde zogezegd niet. Nu ja, sedert geruime tijd ligt Starbucks ook een beetje onder vuur. Volgens de kenner was de ijskoffie van Lidl de beste. Ik probeerde de ijskoffie van Lidl. Amaai, viel dat tegen. Die smaakte naar koffie met melk en ik lust geen melk. Melk kan dus ook in Starbucks ijskoffie met karamel.

Dan loop ik zo domweg in onze Colruyt en zie die Starbucks ijskoffies met karamel staan, in bekers. Ik bracht er twee mee want per twee waren ze goedkoper.

Een paar dagen later waren die eerste twee leeg en ging ik er nieuwe halen en toen bleken er ook ijskoffies met karamel van Boni te staan.

(Lees verder onder de foto)

Daarna had ik twee bekers Starbucks en een flesje van Boni in de koelkast staan. Het was tijd om het zelf eens te testen, al ben ik dan geen kenner. En die van Boni vind ik ook erg lekker. Nu ja, die kenner had ook geen ijskoffies met karamel getest natuurlijk.

Melk kan dus ook in ijskoffie met karamel van Boni ook.

Met deze hitte wou ik dan zo’n ijskoffie drinken na het fietsen met het binnenhuisveloke.

Dat doe ik, maar zo’n hele ijskoffie in één keer is een grote hap uit mijn -mezelf- toegelaten aantal kcal per dag, dus verdeel ik zo ene over drie dagen.

pske van mske:

Mijn gedacht over de tussen-n in bepaalde woorden kan je op deze pagina vinden.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Het tegenoffensief

By ms

On 9 april 2025

In Za za, ze & zo

Wie had ooit gedacht dat de nasleep van de Lipitor en de achterop hoppende bronchitis aangroei van de kilo’s zou veroorzaken.

Achteraf gezien zou je kunnen denken van, ah ja, waarom niet?

Het is wel een feit dat door een gebrek aan fut drastisch was gesnoeid in de zin in wandelen en in het binnenhuisveloke. Maar toen die pijnlijke kuit opspeelde weet ik het oorspronkelijk aan de steilte van die ene berg aan de Lac d’Ailette.

Achteraf bleek dat die kuit nog steeds ging opspelen als ik verder liep dan een kleine wandeling, terwijl twee kleine wandelingen helemaal geen kuitenpijn veroorzaakten.

Wat me ook verwonderde was dat ik de eerste keer dat ik met dat binnenhuisveloke ging rijden geen verlies in snelheid noch in afstand waarnam, terwijl ik de tweede keer na twintig minuten moest stoppen omwille van, jawel, die kuit.

Ondertussen zijn we daar wel overheen maar bleek Baskuul gisterenmorgen enorm gefrustreerd en ik dus ook.

Ik besloot de buikriem aan te halen en een tegenoffensief in te zetten. Ik heb mijn eigen -streng- dieet opgesteld en hoop dat het, samen met de geplande wandel- en velokesactiviteiten héél snel orde op zaken stelt.

De marathon

By ms

On 3 januari 2025

In Za za, ze & zo

Ergens op het einde van 2023 las ik over een vrouw die zich tot doel stelde om elke dag van 2024 een marathon te lopen. Ik stond er niet echt bij stil omdat ik toch ergens dacht dat dat haar niet zou lukken.

In het begin van 2025 las ik dat ze het gehaald had.

Maar ik zou het niet doen. Ik denk dat dan veel van het spontane in het leven verdwijnt en dat die marathon voorrang krijgt op alles.

Maar ik bewonderde haar én de prestatie. Want eerlijk gezegd, slaag ik er nog niet in om het vooropgestelde dagelijkse toerke rond het blok rond te krijgen, nog minder de langere wekelijkse wandeling.

Reden? Te nat buiten, geen goesting, te saai zo altijd in datzelfde veld, …

Ik ben er ook in geslaagd om sedert begin oktober niet meer aan mijn vooropgestelde dagelijkse ritje met mijn binnenhuisveloke te beginnen.

Reden? ’t Is te koud om in mijn blote benen in huis rond te lopen.

Op 1 januari heb ik me voorgenomen …

Kort gezegd: ik bewonder Marathon Woman¹, maar eigenlijk ben ik ook wel een ietsiepietsie jaloers op zoveel zelfdiscipline.

pske van mske:

“Dagelijks” zoals in alle dagen dat we niets anders op de planning hebben.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Logische logica

By ms

On 20 oktober 2024

In Za za, ze & zo

De voorbije week verschoot ik mij een bult. Er was op 8 oktober een bedrag van 39,50€ van mijn bankrekening gehaald met als mededeling: “Koninklijke Serres van Laken”.

En als er nu iets is waar ik zeker niet naartoe ga, zijn het toch wel die Koninklijke Serres zeker. Oh ja, ik zou ze wel willen zien, maar zo wat op mijn eentje, zo zonder in één dichte drom volk voorbij die bloemen en planten te schuifelen.

De stoom van errezze kwam uit mijn kraag omhoog en Luc kon ook al niks bedenken. “Bel de bank” raadde hij aan.

Maar ik ging toch maar eerst eens in de agenda kijken wàt we precies op die 8^ste oktober hadden gedaan, in de hoop dat daar een antwoord te vinden was.

Dat was het ook. Dat antwoord dan want de logica van de mededeling vond ik helemaal niet.

Op 8 oktober waren we in het KMSKA voor de tentoonstelling: “Ensors stoutste dromen” en ik had daar dat boek gekocht voor 39,50€.

Gelukkig dat ik niet onmiddellijk op stel en sprong op mijn paard zat was of op mijn achterste benen ging staan maar eerst even rustig ging onderzoeken vooraleer met een verwijtende vinger naar de Koninklijke Serres van Laken te wijzen.

De stoom van errezze heb ik er dan maar afgefietst met het binnenhuisveloke.

Het gemis

By ms

On 14 september 2024

In Za za, ze & zo

Ik mis de zomer en hij is nog niet eens voorbij.

Gelukkig heb ik de hele zomer door het winterdekbed op gehad. Dààr moest ik tenminste niet aan wennen.

Maar het is verdorie koud op dat binnenhuisveloke, zo met blote armen en blote benen. Het voordeel is wel dat ik meer dan een kilometer méér afleg per half uur.

Zou ik er een accu kunnen mee opladen?

Het verval

By ms

On 20 augustus 2024

In Za za, ze & zo

In een onuitgesproken overeenkomst met Baskuul, besloot ik ooit dat ik met het binnenhuisveloke ging rijden. En dat ging goed, Baskuul was een vriendelijk medewerker.

Dus rijd ik alle dagen, zo ergens in de voormiddag, een verloren halfuur met de fiets en rijd ik, zo ergens in de namiddag, een verloren halfuur met de fiets.

Gisteren, we hadden boodschappen gedaan, het voormiddag-halfuur was er bij ingeschoten en Luc opperde van dan maar iets later te eten. Maar de zeer aan mijn goesting vond dat geen goed idee. Dus aten we op ons gewone uur.

Maar in de namiddag sloeg mijn geweten toe en besloot ik van het halfuur maar een uur te maken. En dat ging goed: ik maakte de Zweedse puzzel, het kruiswoordraadsel, de blokpuzzel en Tentje Boompje mini en de zeeslag mini en begon alvast aan de Sudoku, alvorens een blik te werpen op mijn chrono.

Na die Sudoku besloot ik dan nog maar een Sudoku te maken die ik op internet ga zoeken en het uur was om vóór die klaar was.

En ik was blij want ik voelde me nog steeds zo fit als een hoentje al gaf de meter, tot mijn spijt, aan dat ik echt niet de zelfde afstand had gefietst dan met twee keer een half uur. Daar was ik niet zo blij om. Er zit dus verval op. Het verschil is niet zo enorm groot, maar het is er.

Zodoende heb ik besloten dat ik in de toekomst steeds een heel uur met die fiets ga rijden. Hopelijk krijg ik geen tegengoesting van al die puzzels. Want wat ik dan op die fiets moet zitten doen, ik zou het niet weten.

Raadsels en puzzels

By ms

On 21 juni 2024

In Za za, ze & zo

Er was een tijd dat je in elk dag-, week en/of maandblad een kruiswoordraadsel kon vinden. Ik vulde die met plezier in. De andere raadsels en puzzels interesseerden me niet, ik vond ze nogal kinderachtig.

Soms was er dan wel eens een paar vakjes of een rij vakjes, die niet ingevuld geraakten. Dan kon je bij de volgende uitgave wel de volledige oplossing gaan bekijken … als je dat al zou willen.

Later kwamen er meer puzzels, ook minder kinderachtige, zoals een Zweedse puzzel, de sudoku en ik ging aan de slag. Die zijn wel handig om, met de telefoon, te doen tijdens het fietsen met het binnenhuisveloke.

Maar toen merkte ik dat je bij die sudoku van HLN een hint-knop kon gebruiken. En die toonde je dan het vakje dat je moest uitzoeken. Zo was het gemakkelijk natuurlijk, want in dàt vakje paste maar één cijfer. Als je wou kon je zo die hele sudoku oplossen en je dan opgeven als supersnelle oplosser.

Dat was niks voor mij dus. Ik speelde nog niet vals bij het kaarten, wat zou ik hint-knoppen gaan gebruiken.

Bij die van Het Nieuwsblad heb je ook knoppen, maar die tonen je dan wel of je op de juiste weg bent of markeren de eventuele fouten.

Maar Zweedse puzzels en kruiswoordraadsels, daar moet je eigenlijk ook niks meer voor weten. Ken je het woord niet? Lijkt de verwijzing wel voor marsmannetjes geschreven? Dat kan geen kwaad.

Eén of andere bolleboos heeft namelijk alle opgaves mét oplossing op internet gezet, een echte kruiswoordraadseldictionaire gemaakt, om zo te zeggen.

Negeren en de oplossing lezen in de volgende editie kan niet meer, die geven ze niet meer.

Dus los ik ze op zonder spieken, vaak lukt het volledig, vaak komt ook hetzelfde terug, diegene die niet weet dat een familielid met drie letters een opa, een oma of een oom kan zijn kan ook gaan gluren.

Wat doe ik dus? Als er écht een woord in zit waar ik niet kan opkomen, sta ik mezelf met grote uitzondering toe om te googelen.

En weet je welk woord ik dan niet weet? Het allerlaatste. Niet verwonderlijk natuurlijk, aangezien je de andere eerst invult.

Is dat nu een gedacht van mij, maar hebben ze zo de spanning van het puzzelen niet bedorven?

Sportief bezig

By ms

On 14 juni 2024

In Za za, ze & zo

De dagen atletiek in Rome zitten er op sedert woensdagavond. Daar hebben we echt wel met plezier naar gekeken, zowel de ochtend- als de avondsessie.

Al wil “met plezier naar kijken” daarom niet zeggen dat ik dat vanuit mijn zetel deed, ik stapte ’s morgens op mijn fietske, ik stapte in de namiddag op mijn fietske en ik stapte ’s avonds op mijn fietske. Ik stapte er niet alleen op, ik reed ook.

Want ja, niet wandelen moet gecompenseerd worden. Al bij al vond ik het drie maal daags fietsen wel geslaagd en ben ik zinnens om dat zo -in de mate van het mogelijke- door te zetten.

Dus toen het EK afgelopen is, was het weer tijd voor andere dingen. Even aan de wolken tasten leerde me dat het het gisteren de beste dag van de week was om op stap te gaan. En dat deden we. Het relaas ervan volgt nog wel. Ten vroegste morgen, misschien overmorgen, of -wie weet- nog later.

Er komt nog wel een hele sportzomer aan met de Ronde van Frankrijk en zo en we -ik in elk geval- kijken al uit naar de Olympische Spelen. Ik zal tegen dan mijn fietske eens moeten smeren.

Een extraatje

By ms

On 26 mei 2024

In Za za, ze & zo

Waarom een bepaalde -goede- gewoonte te winterslapen werd gelegd, ik zou het niet kunnen uitleggen. Misschien komt het door de ongezellige koude van daarbuiten die me de zin ontnam om mijn geklede benen te ontbloten voor een fietsbroek.

Maar het is een feit, het binnenhuisveloke werd op stal gezet, de koersbroek aan de guidon gehangen en de fietssloefen waren startensklaar maar zonder voeten er in.

Na de vakantie aan de Bostalsee ben ik er weer mee begonnen met in het begin wat tegenpruttelende spieren en zadelpijn, maar dat was na twee dagen alweer verleden tijd.

En wat er ook beter vlot is de relatie met Baskuul. En doordat die verbetert gaat het calorieën tellen dan niet vlotter maar toch wel consequenter. En hoe lichter Baskuul zich voelt, hoe blijer ik word.

Dus, op Lucs vraag wat we zaterdag zouden eten, antwoordde ik: “We kunnen nog eens een kebab gaan halen bij Ali Baba aan het station”. Zo gezegd, zo gedaan. En lekker dat dàt was.

Of Baskuul en ik nog even blij waren vanmorgen, zal ik straks weten te vertellen. Misschien moet ik vandaag dan wel twee keer een dubbele serie rondjes draaien op het veloke.