Zoek
In de nacht van zondag op maandag heb ik van Sloef gedroomd. Hij had zich naast mij, tegen mijn been op de zetel, geïnstalleerd en lag languit op zijn Sloefs een beetje te ronken. Het voelde vertrouwd.
Ineens bewoog hij en maakte aanstalten om weg te gaan. “Blijf” zei ik “blijf liggen”.
“Dat is ‘em niet” zei Luc en als ik goed keek zag ik zijn donkere kleur lichter en lichter en haast doorzichtig worden. Ik werd er wakker van.
Het is niet dat ik nooit aan Sloef denk, maar niet in mijn dromen.
In november zal het zes jaar geleden zijn dat we afscheid van hem moesten nemen. En we staan nog steeds achter onze beslissing om geen huisdier meer te nemen.
Vanwaar komen ze toch, die dromen zonder aanleiding? Het was eigenlijk al de tweede keer op twee weken tijd dat er zo iets van vroeger opdook in mijn dromen.
Maar Sloef mag me ’s nachts nog wel komen bezoeken en op het bed zo stil langs mijn been een beetje komen ronken. Wij zijn hem ook nog niet vergeten.
Matroos Beek
Hier word ik een beetje triest van. Ik mag er nog niet aan denken.
ms
Het is en blijft een gemis, al denk je er niet constant aan.
Suskeblogt
Wij missen Annabel ook, we blijven aan haar denken. Tot nu toe is ze nog niet langs gekomen in mijn dromen.
ms
Er zijn momenten dat je er aan denkt, zoals een lichtinval op de palier waar hij graag lag of een dode spin op de trap. Hij had het niet voor spinnen, maar opruimen deed hij ze niet.
Maar in mijn dromen? Ik denk dat dit de eerste keer was en dan nog zo reëel …
MyriamC
Ja, wij missen onze poezen ook nog. Hebben ondertussen wel de poes van de buren die regelmatig knuffels komt vragen en hier gezellig mee in de zetel ligt. En ’s avonds gewoon terug naar huis gaat. Wel de lusten, niet de lasten.
ms
Ooit kwamen hier een paar verwilderde katten. Die zien we niet meer.
marieclaire
Mijn katten waren lieverdjes, maar twee waren favoriet. De laatste mis ik soms nog, maar ik droom er nooit over. En komt geen nieuw handenbindertje.
ms
Wij hadden twee katten in huis genomen omdat ze bij hun oorspronkelijke thuis niet langer welkom waren. Ze waren er. Meer kan ik er niet over zeggen.
Maar er was ook Karboenkel, pikzwarte kater. Die hebben we moeten laten inslapen en dat heeft zeer lang gezeurd.
Sloef was als laatste overgebleven en was eigenlijk dé kat.
bertjens
Kan niet laden maar ik begrijp dat je aan Sloef terugdenkt. Zelf houd ik van de buurkat.
ms
De buren hebben blijkbaar geen katten, al zat er eens eentje onder onze auto.
Hiernaast hebben ze een Franse buldog. Zo’n klein waggelend lijfke op vier korte pootjes.
Verderop zit er een Duitse herder.
Maar katten? Niet dat ik weet.
petergreyphotography
Dat is een lief verhaal. Het is een raadsel wat er zich allemaal afspeelt in de droomwereld. Heel soms komt er iets van aan de oppervlakte. En als het een zoete droom is dan pik je dat graag even mee.
ms
Die droom mag terugkomen. Ik mis hem dan weer wat meer, maar het leek wel op een prettig weerzien.