Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het lijsoog

Zaterdag- en zondagmorgen 4 & 5 januari: Stofje in oog? Tsh. Wimper in oog? Ambetant. Nevel voor oog? Vervelend. Gedurende de dag, geen hinder van.

Zondagavond: Bult op ooglid! Plots … Herinnering!

    Het moet zo ergens tussen mijn 8ste en mijn 11de levensjaar in geweest zijn maar wat aan het volgende voorafging, herinner ik me niet meer. De herinnering begint bij
    Dat is een lijsoog
    zei mijn vader. En terwijl hij vertelde dat dat te verhelpen was met met compressen in warm water gedrenkt op het oog te houden, vulde hij een tas, doopte er een doek in en legde het op mijn oog.

    Zo moest ik even blijven zitten, terwijl hij verder vertelde dat men in zijn dorp zei dat het kwam door op het kerkhof te pissen (Pardon my French1).

    Zo abrupt als ze begon, eindigt de herinnering ook hier. Ik heb geen idee hoe het verder ging en hoe lang het heeft geduurd.

Toen ik dat aan Luc vertelde ging hij Dr. Google raadplegen. Het was zondagavond voor iets en een oog is toch niet niks.

Even later wist hij me te vertellen dat hij de nodige uitleg had gevonden die nogal gelijk liep met mijn herinnering, met gevoegdoeningen op kerkhoven en/of smalle kerkweggetjes incluis.

Diezelfde zondagavond zat ik al met een watje, in een kommeke warm water gedrenkt, op dat oog.

Die behandeling herhaalde ik vier keer per dag

Op maandagmorgen was er al wat lichte beterschap zichtbaar.

Sedertdien … pffff …

We zijn vorige week dan maar, zoveel als mogelijk, binnen gebleven.

Officieel heet het Hordeolum externum, vanwaar het woord “lijsoog” komt of kwam, ik weet het niet. Wel is het gekend, want de Nederlandse vrouw op de boekenmarkt kende het, haar man gebruikt het ook.

Ondertussen zijn we dus meer dan een week verder. Sedert deze dinsdag zag het er echt veel beter uit en gisteren was ook het bultje weg. Ik ga de behandeling nog wel een dagske of twee verder zetten om zeker te zijn.

En wat krijgen we dan? Ik ging gisteren naar de dokter, niet omdat ik ziek was of een kwaal had, of wat dan ook. Gewoon omdat ik hem een gelukkig nieuwjaar wou wensen, zeker.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
1 Pardon my French
2 Hordeolum externum

Previous

Pech!

Next

Santé! Gezondheid!

16 Comments

  1. Gelukkig is het weer weg. Maar interessant zo’n plotselinge herinnering! Te bedenken dat je brein vol moet zitten met zulke flarden die waarschijnlijk nooit aan de oppervlakte zullen komen. Er is een film waarin men in een piepklein vaartuigje via de aderen door het lichaam reist. Zoiets wil ik, en dan op ontdekkingstocht door mijn hersens. Hoewel…

  2. Pfff… bedoel je dat het niet veel beter is?

    • ms

      Jawel, het is zo goed als genezen. Ik houd die warme compressen nog wel een paar dagen vol tot ik er écht niks meer van zie. Nu is het randje van mijn ooglid nog een klein beetje rozig.

  3. Mijn ouders noemden dat een padschijter. Duurt wel een aantal dagen eer dat weg is.

    • ms

      Luc noemde dat ook zo, maar die is dan ook zo een beetje uit het noorden van het land afkomstig. 😉

      Volgens het internet zou je, als het na twee weken niet genezen is, naar de dokter moeten. Maar bij mij was het nu een (dikke) week.

  4. Maar wat is de oorzaak van een dergelijke aandoening? Gebrek aan vitamines of zo??

    • ms

      Het is een bacteriële infectie uit de familie der stafylokokken, waar men dan al snel verwijst naar mogelijk cosmetica.

  5. Gelukkig duurt zo’n gezwel niet lang. Ik herinner me niet dat iemand er hier zo ene gehad heeft.

    • ms

      Ik heb er ook nooit meer mee te maken gehad tot nu. En ik kan me ook niet herinneren dat ik iemand gekend heb die het had.

      Ja, vanwaar komt het dan?

  6. elsjeveth

    Een strontje noemden mijn ouders dat. Afijn allerlei namen voor zo´n irritant bultje. De behandeling was wel hetzelfde en ook afdoende.
    Een kou op het oog was de oorzaak zei mijn moeder.

    • ms

      Neen, het is niet echt een kou op het oog. Want bij een kou op het oog gaat het oog tranen, geloof ik.

      “Strontje” is de naam die wij ook terugvonden bij het opzoeken. Maar dan houd ik het liever bij “lijsoog” omwille van de herinnering.

  7. Een strontje, zo noemen wij het ook. Officiële naam als ik het goed heb.
    Lijsoog kende ik niet., het klinkt beter. :).

    • ms

      Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe het officieel heette omdat het zo lang geleden was.

      Gisteren noemde de dokter het allemaal dialectwoorden van vóór het een officiële medische naam kreeg. 😁

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén