Aangezien het vandaag zondag is en de meeste bloggers toch aangeven dat ze op zondag niet op de blogs te vinden zijn, kan ik hier dus ongegeneerd mijn bedenkingen over dat EK-gebeuren neerpennen.

En die zijn als volgt:

Eigenlijk waren er geen lockers voorzien, maar omwille van die e-mail die ik kreeg, mochten we er wel eentje gebruiken. We waren de enigen en ik heb de hele dag wel een beetje met onze jassen en mijn pulleke in mijn maag gezeten. Dat was niet nodig geweest. Van al die aanwezigen -en dat waren er veel- werden wij ’s avonds door de medewerkers herkend. WOW!

Er waren geen standjes of kraampjes, maar er was wel een “buffet” van Odiel en daar kon je aan een broodje en drank geraken. Gelukkig maar want mijn fleske water mocht niet mee naar binnen. Voedsel en drank mocht dus niet. En dan was dat buffet wel een nuttige voorziening, want voor zover ik zag, was “Odiel bistronomie” niet geopend. Men mag mij verbeteren als ik scheef gekeken heb.

Maar eerlijk, ik vond die hotdog absoluut niet lekker. Maar dan écht niet. Al zag ik veel anderen het ding naar binnen spelen zonder een scheef gezicht te trekken. Mocht er al eens een volgende keer komen, zal ik wel tijdens de pauze naar de auto lopen en daar een meegenomen boterham opeten, al was het daar vrijdag dan wel wat koud voor.

Was het een meevaller? Was het een tegenvaller? Weet ik dat? Het is wel zo dat het plezant is om naar baanwielrennen te gaan kijken, maar een EK (laat staan een WK) is eigenlijk te groot. Je krijgt dan te veel te maken met kwalificaties, met achtste finales, met kwartfinales, met halve finales, met finales, wat het geheel wat langdradig maakt. Dat is bij een BK allemaal niet zo uitgebreid.

En in ’t Kuipke al zeker niet, daar heb je maar 12 ploegen van 2 renners. Daardoor kom je dan in een golf van enthousiasme die niet gaat liggen.

Als het van mij afhangt zullen we wel nog naar baanwielrennen gaan kijken -de volgende staat trouwens al op de agenda- maar niet meer naar dingen die hoger gaan dan een BK.

Nog iets! De stoeltjes waren hard en van het lange zitten hadden we pijn aan ons Q. Al zullen de af en aan lopers naar het buffet daar wel minder last van gehad hebben.

Maar een echte tegenvaller was het niet. Er waren de goeie momenten. Er waren de betere wedstrijden en de finales waren spannend.