Zoek
“Ik heb het nooit geweten” zei de ene vrouw. “Jawel, jawel” zei de andere “vroeger kon je naar de winkel gaan en vragen om het op te schrijven“.
En toen vroegen ze me of ik dat niet heb gekend.
Eerlijk gezegd, ik heb daar niet echt weet van noch herinneringen aan.
Maar anderzijds, waarom zei mijn moeder dan telkens dat zij haar commisses wel direct zou betalen?
Uitgelichte afbeelding:Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).
petergreyphotography
Ik kan me niet herinneren dat mijn moeder de boodschappen liet opschrijven, maar ik geloof best dat het in mijn jeugd wel gebeurde als het oude loonzakje leeg was en de nieuwe nog moest worden meegebracht. (Zouden jonge(re) mensen het begrip loonzakje (nog) kennen?) In cafés was op de lat kopen niet ongebruikelijk, al geloof ik niet dat de kastelein van de kroeg waar ik wel eens kwam nog daadwerkelijk kerfjes in een stok maakte. 🙂
ms
Een loonzakje kreeg ik ook al niet meer. Dat ging ook al op de rekening. Maar ik weet dat het elders nog wel bestond.
En die gekerfde stok kende ik niet. Wel hoorde ik dat het in cafés “op de spiegel” geschreven werd. 🙂
Matroos Beek
In ons groot gezin was het zo dat er dagelijks boodschappen moesten gehaald worden bij de kruidenier. Mijn moeder had er weinig tijd voor en ze zond altijd een van haar kinderen om de boodschappen. We kregen een boodschappenlijstje mee en gaven dat af aan de kruidenier.
Maar geld meegeven, nee dat gebeurde nooit. Het was een vaste gewoonte dat de rekening werd opgeschreven. En mijn moeder ging dan wekelijks, meestal op zondag, betalen. Dat was nooit een probleem dat was gewoon zo afgesproken. Mijn ouders waren geen wanbetalers, maar ze hadden nu eenmaal weinig of geen tijd en dat kwam zo het beste uit. Wij vonden het ook leuk, vochten om naar de winkel te mogen gaan, want meestal kregen we een snoepje.
ms
Als ik boodschappen moest doen, gaf mijn altijd geld mee. Altijd.
MyriamC
O ja, als ik naar de buurtwinkel moest voor mijn moeder werd dat altijd opgeschreven. Wij hadden thuis zelf ook een winkel en ook daar hadden wij een boekje voor ‘poef’.
ms
Ik heb het dus nooit zo gekend. Blijkbaar was het wel ingeburgerd toen.
meninggever
Vroeger, lang geleden, woonden wij in een straat vol winkels die van alles op de ‘pof’ deden en leverden. En dan aan het einde van de week als het geld binnen kwam of ‘pa’ een goed handeltje had afgerond even al die adressen langs om af te betalen en het lijstje door te laten krassen. Met het vestigen van supermarkten en verdwijnen van die kleine zelfstandigen was het gebruik over…. Of kwam het nou doordat het hele gezin een aardig inkomen opbracht??
ms
Ik heb er geen idee van.
elsjeveth
Ja op de pof kopen, dat ken ik nog van vroeger. Dan werd gezegd: die kopen op de pof. Of er hing een bordje in de winkel: Jan Krediet die woont hier niet…
Met mijn vader naar de Amsterdam Rotterdam bank, wat was ik onder de indruk van de mensen die daar achter het loket werkten, om zijn loonbriefje af te geven.
Ik zie nog voor me…papa met hoed op en stropdas om. Want naar de bank ging je op je sjiek, niet in je dagelijkse kloffie.
ms
Om één of andere reden herinner ik me enkel dat mijn moeder geld meegaf en zei dat zij direct betaalde. Mogelijk had één of andere kruidenier gezegd dat het óók opgeschreven kon worden.
Suskeblogt
Mijn moeder kocht niets op de poef. Alles direct betalen hoe groot de som ook was. Dan te bedenken dat alles cash betaald werd. De mensen hadden veel geld in huis.
ms
Mijn moeder was dus ook zo. Ze heeft nog gehuild toen ze het beschrijf voor het kopen van hun huis nog moest gaan lenen bij de bank.
elsjeveth
Jan Krediet woont hier niet, zo´n bordje hing soms in de winkels. Daar werd dus niet op de pof verkocht.
Soms mocht ik met mijn vader mee op zaterdagmiddag ! om zijn loonbriefje in te leveren bij de bank. Geen zakje met geld maar een briefje. Ik was altijd onder de indruk van de man achter het loket in zo´n groot statig bankgebouw. Het galmde net als in het postkantoor, maar rook niet stoffig naar postenveloppen
elsjeveth
Oops twee keer een reactie verstuurd…maandagochtend he?
ms
Er zijn erger dingen dan dat, zo op een maandagochtend. 😉
Haba
Vroeger had mijn moeder een boekje waar ze de benodigde boodschappen in schreef, de kruidenier kwam aan huis en nam het boekje mee waarna de volgende dag de boodschappen werden bezorgd, dan betaalde mijn moeder cash.
ms
Bij ons kwamen de groentenboer, de melkboer en de visboer aan huis. Die werden altijd contant betaald.
De bakker kwam niet bij ons aan huis, die woonde gewoon achter de hoek.
bertjens
Bij ons rekende mijn moeder ook maar eens per week af, als de bestelling gebracht werd. Tussendoor haalden wij de kleinere dingetjes op de pof. Dat gebeurde in veel gezinnen.
ms
Blijkbaar hoorden wij dan bij de uitzonderingen.