Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Raak zonder mikken

Hoe vaak stond ik al bij een activiteit met het fototoestel in aanslag en kreeg ik wat ik wou niet vastgelegd? Vaak.

Hoe vaak vond ik een foto wel goed maar niet zo fenomenaal? Vaak.

En dan krijg je de dag dat je ergens op een hoek staat te wachten en dat de actievelingen uit het niets achter een zwaantje opduiken en Luc zegt: “Daar zijn ze” en ik in een fractie van reactie in een vloeiende beweging mijn wapen trek mijn fototoestel richt én dan ineens maar afdruk ook, niet wetend wie of wat er door dat -mogelijk bewogen- beeld zou bewogen hebben terwijl Luc in mijn oor -dichterbij kon niet of hij zat er in- roept: “Remco en Wout!” waarna hij kalmer herneemt en zegt: “Remco en Wout samen met nog een koereur (Joseph -Joe- Blackmore)”, de schrik me om het hart slaat omdat ik dat moment mogelijk heb gemist, in die camera kijk en zie wat ik al eens vaker had willen zien.

De foto is niet perfect want dan zou het been van Joseph Blackmore ook volledig in beeld hebben gestaan, maar ik was -en ben- er blij mee.

En dat zonder mikken of meten of passen.



Previous

Hoogbouw

Next

Kunst die binnenkomt

10 Comments

  1. Dat zijn van die meevallers waar je weer een tijdje mee verder kunt. Maar je kent de oude wet: als je niet afdrukt kan je ook niets vangen. Ook al is, zoals bij mij, 98% bagger, bij die laatste twee procent kan iets aardigs zitten, zoals je mooie bochtfoto. (Ook weer niet helemaal toevallig natuurlijk. Je stond op de goeie plaats. Dat is ervaring!) (Enneh… o ja, ook al zijn de resultaten niet je dat, alleen al het fotograferen zelf kan een bron van plezier zijn.)

    • ms

      Die wet heeft gelijk, had ik die paniekreactie niet gehad en niet had afgedrukt, had ik die foto ook niet gehad.

      Weet je, dat ik alle “bagger” ook nog bijhoudt. Ik selecteer waar ik iets wil mee doen, maar werp de rest niet weg.

      Die “goeie plaats” wordt meestal ingenomen door massa’s supporterende mannen. Nu eigenlijk ook, maar wij stonden er eerst. En hadden de twee Italiaanse wielrensters niet komen meekijken had ik daar helemaal alleen als vrouw gestaan. Dat viel écht op.

      Als het fotograferen op zich geen bron van plezier was, zou ik het denkelijk gewoon niet doen. Maar soms verwacht ik wel een ietsje meer van een bepaalde foto en soms valt het dan weer helemaal mee.

  2. Ik ben gestopt met foto’s maken.
    Ik vind het een aparte kunst.

    Jouw foto is goed gelukt!

    Stille groet,

  3. O wauw, wat mooi. Van zo’n onverwacht geslaagde foto kan je echt gelukkig worden hé.

  4. Ik herken de renners nooit. Foto’s nemen van zo’n koers is voor mij onbegonnen werk met de telefoon.

    • ms

      Met een telefoon zou ik er niet aan beginnen, al zijn er wel die het doen.

      Renners herkennen tijdens koers vind ik ook moeilijk maar Remco heeft een goudkleurige helm.

      Luc kan dat trouwens wél.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén