Tag: Koers

Za za, ze & zo

Ronse – WK G-Wielrennen

PrettigMinder prettig
We waren graag naar het WK G-Wielrennen in Ronse geweest, maar zo een dag vóór we op vakantie naar Oostduinkerke vertrokken zagen we dat niet zo goed zitten.


Tot onze nikkel viel dat we ook wel naar Ronse konden rijden, daar ergens een overnachting zoeken en de volgende dag konden doorrijden naar Oostduinkerke.


Op die manier zouden we de startende schooldrukte van één september én de ochtendfile op de Brusselse Ring vermijden.


Dat deden we.


Viel er eerst nog wat regen, daarna klaarde het toch op en werd het zonnig.


We hebben er echt van genoten … tot …		Op een zeker moment zag ik dat ik rode handen had. Rood krijt? Rode verf? Ik kreeg het er niet af, ook niet met wat moederkeszalf.


“Kijk” zei ik tegen Luc. Die keek. En die zag nog meer. Die wees me op mijn frakske. Dat was ook rood. De hele zijkant en de onderzijde van de mouw.


De schuldige? De nadars. Daar zat aan één kant iets rood op, aan de andere kant iets geel. Dat geel ging niet af, dat rood wel.


Ik had een rode jas door nadars en mijn zin in koers was wel voorbij. We zijn naar het hotel gereden.

Za za, ze & zo

Het hindernissenparcours

Wij gaan graag wel eens naar een koers kijken en dat hoeft daarom geen koers te zijn met grote namen. Hier stonden er de laatste weken wel enkele op de agenda maar het kwam er niet van. Het was gewoonweg niet te doen om in die hitte naar renners te gaan kijken die in die hitte dan wel hun ziel uit hun lijf reden.

Vrijdag vertrokken we op tijd voor onze afspraak en werden onderweg gestopt door een seingever: de koereurs kwam er aan. En zo zagen we -onverwacht- dan toch koers. Natuurlijk had ik het fototoestel niet mee.

(Lees verder onder de foto’s)

Hoe vaak heb ik nu al gezworen dat het zelfs mee moet naar de Colruyt, ik weet het niet meer, maar toch denk ik soms: “Ach, ik heb het niet nodig”.

Wat verder kregen we met een omleiding te maken en het was geen kleintje blijkbaar.

Toch stopten we er twee minuten voor de afgesproken tijd voor de deur.

En ik vraag me af: “Zijn we nu ooit al eens zonder omleidingen naar Zoon gereden?”

Za za, ze & zo

Weer een weerpraatje

Bij gebrek aan TdF-uitzending op Nationale feestdag, wilden we eens in ’t écht naar de koers in Schoonderbuken gaan kijken. De GP Vermarc voor junioren werd er gereden.

Ze hadden het over koeler weer en al snel dreigden ze met regen. En van dag tot dag zagen we die regendreiging toenemen.

Gisterenmorgen was het uitermate mooi met een blauwe lucht, maar we gingen toch maar het zekere voor het onzekere nemen. Gelukkig maar, want plots begon het … niet te regenen maar wel te gieten.

En in plaats van naar renners te kijken, keken we naar buien.

Voor de rest van deze koelere week, die we hadden volgepland met wandelingen, voorspellen ze ook de hele week regen.

Behalve dan voor volgende zondag. Maar dan zitten we sowieso al binnen.

Za za, ze & zo

Goeie oplossing

Op Ons-Heer-Hemelvaart wou Luc naar de grote rommelmarkt, waar we al eens waren.

Met de volkstoeloop van toen en het gebrek aan parking in ons achterhoofd zagen we dat uiteindelijk niet zitten.

Gisteren zondag stond de Grote Prijs Vermarc1 -waar we ook al eens waren- ineens op de agenda, koers voor U17. Oorspronkelijk dacht Luc dat die in augustus was. Dat was dus niet zo.

Rekening houdend met de aard van het parcours en parkeren op de grote steenweg zagen we dat uiteindelijk ook niet zitten.

“Dat is weer thuis zitten” dacht ik. “Dat is weer thuis zitten” zei Luc.

Op zaterdag wist Luc te vertellen dat er op zondag rommelmarkt was in Laar en hij opperde om er eens een kijkje te gaan nemen …

We gingen. We zaten niet thuis. We bezochten een rommelmarkt. Koers zagen we dan wel niet maar wielertoeristen des te meer.

____________________
1 https://www.groteprijsvermarc.com/2-daagse-u17″>Het Nieuwsblad

Za za, ze & zo

Raak zonder mikken

Hoe vaak stond ik al bij een activiteit met het fototoestel in aanslag en kreeg ik wat ik wou niet vastgelegd? Vaak.

Hoe vaak vond ik een foto wel goed maar niet zo fenomenaal? Vaak.

En dan krijg je de dag dat je ergens op een hoek staat te wachten en dat de actievelingen uit het niets achter een zwaantje opduiken en Luc zegt: “Daar zijn ze” en ik in een fractie van reactie in een vloeiende beweging mijn wapen trek mijn fototoestel richt én dan ineens maar afdruk ook, niet wetend wie of wat er door dat -mogelijk bewogen- beeld zou bewogen hebben terwijl Luc in mijn oor -dichterbij kon niet of hij zat er in- roept: “Remco en Wout!” waarna hij kalmer herneemt en zegt: “Remco en Wout samen met nog een koereur (Joseph -Joe- Blackmore)”, de schrik me om het hart slaat omdat ik dat moment mogelijk heb gemist, in die camera kijk en zie wat ik al eens vaker had willen zien.

De foto is niet perfect want dan zou het been van Joseph Blackmore ook volledig in beeld hebben gestaan, maar ik was -en ben- er blij mee.

En dat zonder mikken of meten of passen.



Za za, ze & zo

Een beetje opgeblonken

Gisteren was het koers op de TV, de Ronde van Vlaanderen, dé wielerhoogdag in onze contreien. Ik heb niet gekeken.

Eerlijk gezegd vind ik er nog weinig aan als het altijd dezelfden zijn die winnen. Ik hield meer van de koers in de tijd dat het nog niet zo georkestreerd was.

Ach, er zijn mensen die ontgoocheld zouden zijn als geen van de favorieten wint, ik krijg al een vieze smaak in mijn mond van het woord “favorieten” alleen al.

Neen, ik keek niet, al hield Luc me wel op de hoogte. Ik heb me bezig gehouden met foto’s sorteren en ik heb me er mee geamuseerd om ze dan maar allemaal op “In Beeld” te zetten. Dat doe ik anders niet.

Nu wel, ik had tijd te over.

Za za, ze & zo

Een verrassing die er mocht zijn

Zaterdag hing ik op de zetel, wat te lanterfanten, met één oog naar de Vuelta te kijken, wat luisteren wat er te horen viel.

Tot opeens een mededeling door het beeld scrolde die vertelde dat ondertiteling -nu- op Sporza automatisch gegenereerd kon worden.

Luc heeft dat eens even in orde gebracht en wat was dat een verademing, echt een geweldige verrassing.

Voor de azijnpissers zal ik er maar direct bij zeggen dat je niet teveel belang mag hechten aan leestekens en dat het gewoon, onderaan het beeld, aan één stuk door doorschuift en dat er verbeteringen worden aangebracht waar je bij zit.

Eén keer heb ik gegrinnikt omdat een uitdrukking een beetje te letterlijk was uitgetypt, een tweede keer omwille van een rennersnaam.

Met mijn TV-connector versta en begrijp ik eigenlijk het meeste. Het is maar als me een woord ontsnapt dat ik snel eens naar beneden moet kijken om de pedalen -om in stijl te blijven- niet te verliezen.

Dit jaar heb ik om die reden niet naar “Vive le Vélo” gekeken. Naar “Paris by Night” trouwens ook niet.

Gisteren las Luc het artikel, vertelde er over, had het over de vraag om feedback en stuurde het me door. Die feedback vond ik ineens het dringendste van het dringende en die vertrok al snel daarna.

Sporza experimenteert dus tijdens de Vuelta met ondertiteling aan de hand van artificiële intelligentie (AI)1.

Eindelijk is er nu eens een functie van die artificiële slimmerik waar ik volledig achter kan staan.

____________________
1 VRT NWS – url: https://sporza.be/nl/2024/08/15/de-vuelta-met-automatische-ondertiteling-bekijken-dat-kan-hier~1723710778222/

Za za, ze & zo

Denkbeeldig

Denkbeeldige Reporter (DR) interviewt -niet zo denkbeeldige- ms:

DR: kan je me vertellen wie je favoriete wielrenner is?

ms: Lotte Kopecky.

DR: Euhm … ja … ik dacht  eigenlijk euhm … bij de mannen.

ms: Alle Belgen en halve Belgen behalve M.V.G.1

En de realiteit:

Mocht om één of andere reden iemand zich afvragen waarom, wel ik zag de kopstoot en ook de elleboog en was dus niet verwonderd over de sancties.

En ja, ik zag ook het interview achteraf2.

Ik ben er absoluut zeker van dat ik niet zat te slapen en zeker niet naar één of andere mooie dame in het publiek zat te kijken … naar een man ook niet trouwens.

____________________
1 De naam is bekend bij de redactie.
2 Sporza – url: https://sporza.be/nl/2024/07/13/maxim-van-gils-wijst-amaury-capiot-als-hoofdschuldige-aan-boete-en-straf-zijn-redelijk-overdreven~1720867000182/

Za za, ze & zo

De Scheldeprijs

Luc is soms wel een beetje een lepe. Dan komt hij op zijn kousevoeten aan en zegt: “Kijk, die foto die je gemist hebt, zou je kunnen hernemen als we woensdag nu eens naar de Scheldeprijs zouden gaan kijken en dan konden we intussen ook dat spul waar je vanaf wil naar de Kringwinkel in *** brengen”. “Maar” voegt hij er een beetje achterafkes aan toe “het gaat wel de hele dag regenen”.

“Goed idee” zeg ik. Ik vind dat ook een toffe uitstap zo af en toe, de andere dingen zijn mooi meegenomen en tegen de regen kunnen we ons kleden, zolang we maar geen boeken mee hebben en we er niet de ganse dag -verplicht- in staan.

“Ik heb een goed plaatske gevonden” zegt hij. Dat had hij -natuurlijk- al uitgezocht “tussen de vrouwen en de mannen zit er anderhalf uur en dan kunnen we daar ook een wandelingske maken in het natuurgebied”. Slim gezien.

Heeft het geregend? Ah bah neen. Enkel toen we na het wandelen bijna terug aan de auto waren heeft het gedruppeld. De buitenkant van mijn regenfrakske was wel nat maar het stopte al snel en tegen dat de mannen hun eerste passage maakten was het al weer droog.

Ge zoudt er maar voor thuisblijven …

Wat was er wel? Na dat kleine buitje? Wind! Veel wind! Zo’n straffe wind dat de auto waggelde op zijn vier wielen en ik bijna wegwoei daar aan dat kanaal en dat Luc, die altijd een beetje alomtegenwoordig is op zo’n koers, moeite moest doen om terug aan de auto te geraken.

Het resultaat daarvan zagen we achteraf op de terugweg. We hadden alle twee een gezicht zo rood als een pioen.

pske van mske:

    Mijn gedacht over de tussen-n in bepaalde woorden kan je op deze pagina vinden.

    Spullen binnenbrengen bij de Kringwinkel doen we altijd ver van hier. Ik wil de spullen achteraf niet te koop zien staan. Het volstaat dat ik spullen, die van mijn moeder waren, in de rekken terugzag.

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze op “In Beeld” bekijken.



Za za, ze & zo

Supporteren Waarom doen we dat?

Ja! Ze zijn er weer! De prettige dingen die komen als het einde van de winter nadert. En ik heb het nu niet over de hyacinten in de bak, maar over de sportevenementen.

Er is terug koers. Al ben ik heel wat minder koersgezind dan vroeger sedert blijkt dat het grote geld daar ook heel wat in de pap te brokken kreeg.

Supporter ik? Ik lijk nogal onverschillig wat dat betreft. Diep vanbinnen hoop ik dan misschien wel dat deze of gene wint, maar ik ga niet staan roepen of brullen. Thuis voor de TV ook niet, al supporter ik wel als er een Belg bij vooraan zit. Dan zal ik misschien eens: “komaan jong” zeggen of in mijn handen nijpen of mijn vingers kruisen of zoiets of ook.

Ook als er twee Slovenen weg zijn waarvan ik de één van beide wat minder mag dan zijn landgenoot heb ik een stiekeme hoop. Maar meestal in stilte en soms zeg ik er wat van tegen Luc.

Maar geef geen atletiek! Want dan … owee! De VRT had dat met het WK in Glasgow nogal woordelijk genomen -ze zonden niet rechtstreeks uit- en we vreesden dat we op onze honger gingen blijven zitten.

Via Tipik kon je dat op RTBF wel zien, zag Luc. Gelukkig had ik indertijd, toen we de decoder weg deden, mijn veto gesteld toen Luc de Auvio-app van het TV-toestel had willen gooien, want Tipik zit daarbij inbegrepen.

De 400m van Doom! Weet je dat ik tijdens die race op mijn hielen en ellebogen gesteund in mijn zetel euh … al de rest stak de hoogte in. En ik heb gesupporterd als kon Doom me tot in Glasgow horen.

Bij de 4×400 deed ik het heel wat minder, maar toen wist ik al wat Alexander Doom in zijn mars had.

Gelukkig waren we niet in Glasgow, ik zou niet geweten hebben waar ik mijn hielen moest zetten.

Dan vraag ik me af: waarom doet een mens dat? Vanwaar komt dat? Word ik er beter van als Alexander Doom wint? Of als Noor Vidts wint? Of wie dan ook? Neen toch. En toch …