Het is niet de eerste keer dat ik er over vertel en ik ben ook niet de enige die er over vertel, over die liedjes die in je hoofd blijven zitten. Moest ik telkens een vermelding gemaakt hebben als er zo een liedje in mskes hoofd bleef zitten, had dit blog al veel meer pagina’s gehad.

Dat ik het er vandaag wel wil over hebben komt doordat het liedje in kwestie al maanden in mskes hoofd zat. Een kerstliedje neuriën in april, het is wat eigenaardig maar het gebeurde. mske ontwaakte er mee en het popte op bij het fietsen en mske werd het zowaar wat beu. Dan zong ze bewust andere liedjes, maar daar stopte ze mee toen Slow eens vroeg: “zit jij nu te zingen op je fiets?”

Het eigenaardige was dat mske met Kerstmis dat liedje nog had opgezocht omdat ze het had gekend als kind en het zich ineens herinnerde als een mooi melodietje.

Half april dus en mske was nog aan de kerstliedjes.

Toen kwam de historie van het pintenliedje, waarbij Zoneke vertelde dat Ella ook al het “Vrolijk lentelied” van Jan De Wilde in de school had gezongen waarbij hij opgelucht afrondde met te zeggen: “gelukkig kent ze de stroofkes niet”.

mske vindt dat de versie van Rum ook niet te versmaden is.

Eergisteren realiseerde mske zich dat ze al enkele dagen wakker was geworden met het “Vrolijk lentelied” in haar hoofd. En ze bedacht dat het kerstliedje ook al enkele dagen was weggebleven. En ja, het vrolijk lentelied heeft de herderkes vervangen.

Wat zouden ze in de zomer gaan spelen?