Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Something that I used to like

Lezen was altijd al mskes grote liefde geweest, van kindsbeen af. Wanneer mske het plezier van het schrijven ontdekte, weet ze eigenlijk niet meer zo goed, maar ze deed het wel. Ze kribbelde alles vol, maakte opstellen die niet gevraagd waren en verbrandde ze daarna of versnipperde ze gewoon.

mske denkt dat dat rond de periode geweest is dat ze zich ook voor muziek ging interesseren. Dat overkomt iedereen zo een beetje op een zekere leeftijd. In die tijd zwoor mske bij de bandopnemer en de zaterdagse top 30. Later verbreedde die interesse een beetje. Maar nadat Zoneke en Zus er waren doofde die stilaan uit.

Het schrijven echter niet. Dat bleef.

Nu niet dat mske later niet meer genoot van muziek, maar minder. Laat ons zeggen dat ze het niet meer opzocht, dat ze wachtte tot ze zomaar geraakt kon worden door één of ander muziekstuk.

Op beide locaties waar ze de voorbije weken vertoefde speelde een commerciële radio. Die waren beide goed, hadden beide hetzelfde fenomeen van alle dagen zo wat dezelfde liedjes te spelen. Ze hadden wel dat ene liedje gemeen dat mske wel al halvelings gehoord had maar dat haar daar pas opviel. Het had wat voeten in de aarde om te weten dat het “Somebody that I used to know” heette en dat het van Gotye was.

Eens thuis heeft ze het opgezocht en voor de eerste keer écht beluisterd.

Ze zou er een stukske over schrijven … maar ik was wat rapper dan zij.

Previous

Communautaire problemen

Next

Appèl

7 Comments

  1. Lekker nummer is dat hé..heb weleens gelezen dat het ‘dé ultieme hit’ is..door de opbouw en de melodie en de verrassing van die tweede zangpartij door die vrouw..het luistert inderdaad heel lekker weg. En de tekst is ook goed.

  2. ms

    Wel, dat had ik er nog niet over gelezen maar ik kan er wel inkomen. De laatste tijd is het meer eenheidsworst eigenlijk en honderd keer hetzelfde herhalen.

    Nu heb ik geen muzikaal gehoor – daarvoor moet je eerder bij Broer zijn – maar toch heb ik de indruk dat er een minuscuul foutje in zit, namelijk als hij zingt: “always the end” vind ik dat zijn “end” niet op de juiste toon zit. Maar hé, wie ben ik?

  3. Aah..maar dat is een expressie van emotie hè..dat ie daar zo die toon wat lager weg laat sterven.
    Je wist trouwens wel dat een Bélgische Australiër is?

  4. ms

    Yep! Die is hier verhuisd toen hij twee was. Die zal de taal ook wel niet meer spreken, denk ik.

  5. ‘Thats a language that I used to know!’ lalalaaa

  6. Sloef goede middag…

    schrijven hebt ge nooit afgeleerd en dar bewijzen uw alledaagse epistels die tot de crème behoren van de blogs ! Nooit afleren enne…eens geen inspiratie, geen nood gooi er ne lekkere uitsmijter tegen en ge zijt weer vertrokken ! Fijne groetjes )pepino .
    p.s. met nen uitsmijter denk ik aan een bisnummer en nen buitenwipper is niet altijd lekker !

  7. Mijn zoon is ook zo een goede schijver, heeft het zeker niet van mij want dat is niet mijn sterkste kant. Daarom kom ik ook zo graag op je blog lezen.

Laat een reactie achter bij mizzDReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén