Zoek
Van waar komt toch die zelf opgelegde verplichting om te wandelen als we op vakantie zijn? Dat vraag ik me af. Natuurlijk is het geen verplichting, maar toch plan ik voor alle dagen een wandeling die er mag zijn.
Dat deden we in 2014, toen we begonnen op vakantie te gaan, dus helemaal niet. We gingen de eerste keer naar -toen nog- Sunparks De Haan, namen de tram maakten een uitstap naar Blankenberge of tramden naar Oostende.
Maar dat zelfde jaar gingen we de eerste keer naar Schotland en daar reed geen tram naar Machrie Moor noch naar de King’s Caves en de andere bezienswaardigheden. Is het dààr ontstaan, die noodzaak om te wandelen om een vakantie compleet te maken? Ik weet het niet.
We hadden in elk geval een poos niet gewandeld door een verminderde energie door een lichte bronchitis en zouden daar, in Frankrijk, opnieuw aanvangen met een kleine wandeling van iets van een 6km. De wandeling heette: “Au-dessus des creuttes de Neuville”, waar het “au-dessus” wel aangaf dat er gestegen zou worden.
We hebben geen “creuttes” gezien, al zag de foto op RouteYou er verleidelijk uit.
Wat heb ik wél geweten. Eens terug in het huisje kregen we alle twee pijn in onze kuiten, om de dag nadien te merken dat drie van de vier benen goed bekomen waren. Mijn rechter kuit wrokte nog na.
We reden met de auto naar de restanten van de Abdij van Vauclair, waar onze wandeling van die dag zou beginnen, slenterden tussen de ruïnes, hadden de tegenslag dat er gerestaureerd werd, maar dat kon de pret niet drukken.
Maar toen we er opnieuw de pas inzetten, dacht ik: “Dit is niet goed” en ik herinnerde me vier jaar geleden een wandeling van 10 km waar ik had doorgezet met pijn in mijn heup en daarna al schuifelend moest herbeginnen met wandelen.
We hebben dan maar de planning aangepast en zijn met de auto naar de bezienswaardigheden gereden. Onderweg hebben we ook nog Napoleon eens een goeiedag gaan wensen.
En “Les creuttes1+2” heb ik gegoogeld en een goeie uitleg gevonden, maar niet in Neuville.
Voor volgende vakanties ga ik ook meer uitstappen plannen die niks met wandelen te maken hebben, je kan niet voorzien genoeg zijn.
Want ja, vanwaar die zelf opgelegde verplichting om te wandelen?
____________________1 Les Creuttes – Mons-en-Laonnois
2 Les Creuttes – Wikipedia
Peter Grey
Het voordeel van wandelen, vind ik, is dat je door het naar verhouding lage tempo veel beleeft. Beleven als in voelen (de wind, de temperatuur, je kuiten), ruiken (bloemen, de tweetaktmotor van een antieke bromfiets, heel vaag van ergens suddervlees), zien (alles wat je in het oog springt), horen (vogels, scheldende wielrenners, de bel van een ijskar) en denken (nu wil me even niks te binnen schieten). De Engelse dichter Wordsworth liep altijd grote einden door het Lake District, waar hij woonde, niet heel ver van de Schotse grens. Zo, op de maat van zijn passen , verschenen de dichtregels in zijn hoofd en klonken zich vast zodat hij ze nog wist als hij thuiskwam. Ach, van dichten zal ik wel nooit veel snappen, maar zoals je leest hou ik wel erg van stappen. 🙂
ms
Mooier uitgelegd dan mijn korte inhoud ervan: “je ziet en beleeft meer al wandelend”. 🙂
meninggever
Wij voerden dat wandelen al heel lang geleden in. Gewoon dwars door de stad. Vele kilometers al pratend en observerend. Is altijd zo gebleven. Elke dag tenminste 3km, het geeft veel energie. En de spieren blijven soepel. Het gestel ook. Nog altijd sprint ik met twee treden tegelijk trappen op, al was het maar om indruk te maken op jongeren die nooit lopen…:)
ms
Ons minimum is 4km. Dat is een Toerke Blok. We wandelen liefst tussen 9 en 12 km. Minder mag ook, meer kán ook.
Maar na een bronchitis is de flair er een beetje uit.
bertjens
Misschien ook iets van graag willen bewegen? Ik vond het zonde van de tijd om in vakanties alleen maar op terrassen te zitten maar man had er gauw genoeg van. Hij fietste liever en dat konden we het beste in eigen land doen. Dus deden we dat, veelal twee- of driedagentrips.
ms
Wij doen ook graag een terrasje, maar we blijven er ook niet zo lang zitten. ’s Avonds gaan we ook wel iets drinken in de bar. Maar ook daar blijven we niet in ons glas zitten staren.
Anderzijds zien we ook vaak dat, als wij aan de wandeling beginnen, er nog mensen met hun croissantjes en pisoleekes richting hun huizene lopen.
🙂
Suskeblogt
Wandelen is leuk. Zo zie je nog eens iets. Het mag natuurlijk nooit van “moeten” zijn. Op vakantie doe je wat je graag doet.
ms
Er “moet” niks, maar ik vind het wel een gemis.
MyriamC
Wandelen of fietsen (liever) met nu en dan een terrasje … laat maar komen.
ms
Ja, zoiets. Maar wij houden het terrasje gewoonlijk voor na het wandelen. 🙂
elsjeveth
Gewoon omdat het leuk is en je je er goed bij voelt. Zo simpel is dat, het wandelen
ms
Dat is het. Het is gewoonweg leuk. En veel prettiger om dingen op die manier te ontdekken dan met de auto.
Haba
Lekker wandelen, ik deed dat veel met een vriendin, maar sinds zij is overleden, wandel ik veel minder, soms ga ik nog wel een stukje met mezelf maar dat is veel minder gezellig. Af en toe ga ik ook nog met iemand hier uit de buurt een stuk lopen, maar die kan niet altijd. Nu zwem ik wel iedere maandag een uurtje dus dan heb ik ook beweging, Dan maar een aantal keer de trap op en neer, dat is ook goede beweging.
ms
Alleen wandelen? Ik zou het kunnen. Maar of ik het zou doen? Dat weet ik niet.