Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tradities

Vroeger jaren was het de traditie dat men met lichtmis, 2 februari, pannekoeken at. Moe heeft daar nooit aan meegedaan.

Maar de tradities verdwijnen en dat kan toch ook de bedoeling niet zijn.

Dus heeft Slow op lichtmis voor pannekoeken gezorgd. Het waren dan geen zelfgebakken maar ze smaakten daarom niet minder.

Mja, dat bepaalde tradities verdwijnen, daar kan mske inkomen. Je had zo ooit buitensluiterdag. Dat hield in dat je, als kind, op die dag een volwassene mocht buitensluiten en bepaalde eisen gaan stellen, zoals bijvoorbeeld bij je moeder, pannekoeken gaan eisen. De juffrouw van het eerste leerjaar had gezegd dat ze dat thuis eens moesten doen.

“Durf niet” had moe gedreigd, toen mske het thuis vertelde. En nu, vele jaren later, begrijpt mske dat wel. Zij zou het ook niet appreciëren. mske heeft altijd veel en graag gebakken, toen de kinderen nog thuis waren. Maar onder dwang is dat het zelfde niet.

Nu, voor Slow en haarzelf alleen, bakt mske niet meer zo dikwijls, maar pannekoeken en eierkoeken komen toch regelmatig op het bord hoor.

Previous

Broebelen over troebelen

Next

De beerkes en den hond

3 Comments

  1. En heb jij dat toen de dag erop in het kringgesprek weer tegen de juf verteld.. dat je moeder zo fijn meegewerkt had aan die speciale dag?
    Ik hou van tradities.. maar het moet geen moeten worden hè.. maar gewoon omdat het leuk is om te doen en in ere te houden.

  2. Gettie

    Ik ben toch blij dat sommige tradities verdwenen zijn hoor, zoals bv zes weken tot 1 jaar zwart dragen tijdens een rouwperiode, of een spiegel toedekken bij een overlijden en de klok stilzetten.

    Was dat nu een traditie of een gebruik? Of is dat hetzelfde?
    En wat dan te denken van die lange witte halve bruidsjurken bij de plechtige communie? Ik had een paterskleed hahaha.

  3. Ik heb om de traditie te breken( ) een keertje appelbeignets gemaakt!! Dat is ook deeg hé!

Laat een reactie achter bij GettieReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén