Toen ik hier pas was werd ik op een dag in een kattenbox gezet en gingen we naar “de dierenarts”. Die ging me spuitjes geven tegen de ziektes. Domkop die ik was, pruttelde ik niet tegen, wat wist ik veel van spuitjes.
 
Die vrouw, die door mske “Marleen” werd genoemd, had zoveel onhebbelijke luchtjes rond haar dat ik er kierewiet van werd. Bleek dat mske en “Marleen” goede vrienden waren omwille van de honden en de “dode” Machoechel, waar ze het over hadden …
 
Die Marleen stak verdorie met een naald in mijn vel en ik heb daar ter plaatse gezworen dat ik me, in de toekomst, met klauw en tand, zou verdedigen tegen dàt mens …
 
Nu bemoeide die zich ook met mijn eten. Jà écht waar, die beweerde dat het niet goed voor me was enkel whiskas uit blik te eten. Ik moest korrels eten voor mijn tanden. Viesruikende moeial!
 
Naderhand, was er thuis eens een geluid, in de zin van “dingdong” en kwam dat “slechtruikend” mens doodgemoedereerd binnengewandeld en ging gewoon in de zetel zitten. Al gelukkiglijk was het niet voor mij. Maar ik zou me niet laten vangen als een vogel op zijn nest. Nadien ben ik bij iedere “dingdong” in mijn schuilhoek gekropen …
 
Nu belde die vorig jaar mske op om te zeggen dat ze een bepaalde datum moest vrijhouden voor een feestje. De uiteindelijke uitnodiging zou nog wel komen. En toen viel dat drama voor. Je kan het wel raden zeker? Die uitnodiging is nooit gekomen! En dan dierf die bij dat eerste bezoek nog zeggen dat ik blijkbaar “gek” was op mske, wat ze uiteindelijk eigenaardig vond omdat ik zo “afstandelijk” deed tegen anderen. Ik geef dan geen feestjes maar ik ben nog steeds “gek” op mske.