Ik liep de koelruimte van de Colruyt in, niet de onze, en ik zag het stuk glanzend fruit liggen. Ik kende het niet. Dus ging ik even lezen.

Het was afkomstig van Spanje, heette kaki persimon, zou zoet zijn, onmiddellijk eetbaar al mocht het nog wat blijven liggen ook om verder te rijpen.

Diegenen die nu vragen: “allei, en kende gij da ni?” Neen dus, onze Colruyt is één van die colruyten waar ze niet het volledige assortiment in voorraad hebben.

Ik nam dat stuk fruit dus mee, want wat ik niet ken, moet ik toch leren kennen. Het kwam in mijn ochtendlijke fruitsla terecht.

Wat mij betreft, mag het assortiment in onze Colruyt blijven zoals het is. Dit stuk fruit smaakt net zoals al die andere nieuwe fruitsoorten die hier de laatste jaren in de winkels terecht kwamen en die ik dan ook altijd eenmalig kocht.

Ieder zijn meug, maar de mijne beperkt zich dus tot de klassieken uit mijn jonge jaren: appels, peren, bananen, appelsienen, kersen, krieken, abrikozen, perziken, druiven, … Ananas zou ik ook noemen, ware het niet dat ik als kind dacht dat ananas enkel in een blikje te koop was. Ananas en meloen horen ook bij het assortiment, al at ik die als kind dus niet.

Kiwi’s zijn er pas later bijgekomen, maar dat is dan ook het enige nieuw stuk fruit dat ik ooit lekker vond.