Aanslagen in Kopenhagen. En over wie hebben ze het in de pers?

Over diegene die niet gedood werd. De slachtoffers bleven naamloos.

Heb ik dat nu alleen? Dat gevoel dat de gewone mens er niet toe doet? Ze zijn gewoon een cijfer meer in een statistiek.

Ze zeggen dat we afgestompt geraken. Maar cijfers zeggen me inderdaad ook niets. Mensen wel. Geef slachtoffers een gezicht, zoals met Malaysia Airlines-vlucht MH17.

Ik weet wel dat er zijn die dat dan weer spektakelzucht vinden, maar wat vind ik dan van die ene die het overleefde en in de pers gaat vertellen: “ik denk dat ik het doelwit van de aanslag was”. Aan welke zucht lijdt die?

Arme beschaving, waar de waarde van een mens wordt bepaald door de prentjes die hij al dan niet kan/wil tekenen.