Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Een deftige jongen

In een tijd van lang geleden verkondigde mijn moeder steeds haar mening over alle jongemannen waarvan zij dacht dat ik ze wel zou zien zitten en dat in een tijd dat ik zelf nog geen aandacht voor jongemannen had. Ik was namelijk een laatkomer op dat vlak.

Dat ze later over elke potentiële kandidaat de raad aan de pastoor ging vragen, staat hier al veel eerder vermeld.

Maar moe zou nooit ofte nooit akkoord gegaan zijn, mocht ik thuis gekomen zijn met het type dat nu op de borden langs de autostrade prijkt. Ze had daar zo een antipathie voor dat ze me zelfs verwittigde voor ze nog maar kon weten dat het niet mijn type was.

Bij het zien van de laatste, waar Ray met zijn benen open over telefoneren in de auto zijn mening geeft, zou moe haar stokpaardje: “de deftige jongen” nog eens laten opdraven hebben.

Ik hoor ze het zó zeggen dat een deftige jongen niet zo te kijk zou zitten met de familiejuwelen.

En ik? Wat vind ik van Ray? Wel, een gladde jongen tot en met en van het type dat in mijn hoofd telkens een alarm: “te mijden” liet afgaan.

Luister naar Ray? En ik vind dat Ray zijn mond moet houden. Het soort man dat Ray uitbeeldt is niet het soort man naar wie geluisterd moet worden.

Eigenlijk bereikten deze borden het tegenovergestelde. Telkens er verwacht werd dat ik naar Ray zou luisteren, had ik net zin om het niet te doen!

Ondertussen is het opgelost. Ben Weyts, minister van mobiliteit stuurt macho-verkeersmascotte Ray de laan uit1.

Macho-verkeersmascotte Ray? Ik vind die kerel er eerder als een pooier uitzien!


Agentschap Wegen en Verkeer

1 vtm – url: http://nieuws.vtm.be/binnenland/211312-verkeersmacho-ray-na-1-jaar-afgevoerd

Previous

De gezeten zinnen

Next

Collectief is twee

2 Comments

  1. Het verhaal van je moeder is zo herkenbaar en grappig. Die Ray is mij echter onbekend, maar ik hou sowieso ook niet van zijn look…

  2. fout type inderdaad 😉

Laat een reactie achter bij oliveReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén