Geruime tijd -al meerdere maanden toch- geleden, keken Slow en mske wekelijks naar “Missing without a trace” tot de dag er een aflevering kwam waar vermeld werd dat het vervolg nog moest komen. De week daarop kwam er een tweede deel maar dan een van lang geleden dat niet aansloot bij het eerste deel van de week er voor.

Sedertdien werd er bij “Missing without a trace” danig herhaald en Slow en mske keken niet meer. Herhalingen op TV is erger dan: “ik ga het geen twee keer zeggen, dat ik het geen twee keer ga zeggen”.

Vorige week las Slow in de humo dat ze aan een nieuw seizoen gingen beginnen en jawel! Gisteren was daar het nooit geziene vervolg.

De film die er op volgde heette “Chaos”. Toeval?

In elk geval vroeg Slow of ze daar gingen naar kijken. “Och waarom niet” dacht mske “als hij ons niet zint, zetten we gewoon af”.

Ze hebben hem niet af gezet. Hij was origineel en stak goed in mekaar. mske heeft een paar keer haar vingers in haar oren gestoken. Dat doet ze niet als ze goed kan zien dat er iets gaat gebeuren, maar wel als de muziek dat nog eens extra in de verf gaat zetten.

Jammer van de obligate achtervolging ergens halfweg. Zeker dat die achtervolging niet nodig was want na een drieste rit door steegjes en parkeergarages, zonder te weten of die achtervolgde niet elders gaat afslagen, kwam de achtervolger toch nog achter de achtervolgde uit. Gelukkig duurde het deze keer geen kwartier.

In elk geval zei mske geen drie maal: “ik vond hem niet slecht”, neen ze zei: “ik vond hem goed”. En Slow ging daarmee akkoord.