Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Met gevolg

Wat ik dus ook al een paar keer voorhad is dat ik een blog dat ik volgde, lompweg ging ontvolgen omdat mijn cursor op de verkeerde plaats stond als ik klikte of gewoon omdat ik niet weet hoe het kwam. Ik geneerde me telkens een beetje en vroeg me af wat de ontvolgde gevolgde daar van zou vinden. Ik kon niet snel genoeg weer gaan volgen.

En in tegenstelling tot wat ik op het internet las, volg ik geen blogs in functie van het aantal volgers dat het mij kan opleveren, maar betreft het echt wel blogs waar ik wil gaan lezen en waarbij de nood ook niet bestaat dat ik ga ontvolgen, al begrijp ik wel de zienswijze van deze blogster.

Maar nu laatst, bij de laatste update van WordPress vond ik een lijst van diegenen die mij volgden. Verwonderd keek ik naar de knop ernaast. Ik -iedereen waarschijnlijk- kan dus ook volgers verwijderen. En dat begrijp ik ergens niet.

Mogelijk kan zo een verwijderde volger niet terug volgen, want anders is die knop hoogst ridicuul. En bovendien waarom zou ik? Het blog kan gelezen worden, volgen of niet.

En blijkbaar zijn er ook bloggers die helemaal niet gevolgd willen worden. Waarom? Dat zouden we aan iemand die niet gevolgd wil worden moeten vragen want daar kan ik niet op antwoorden.

Previous

Een druk op de knop

Next

Het alarmnummer

6 Comments

  1. Aha, nu snap ik weer een aantal dingen …

  2. Ik schrijf eigenlijk voor mezelf. Omdat ik het graag doe, om sommige dingen voor het nageslacht te bewaren, ik schrijf ook al kan ik het niet meer publiceren. Het is leuk als iemand komt lezen, commentaar kan ik ook appreciëren, het is een meerwaarde aan het schrijven, maar het aantal heeft geen belang. Ik lees omdat ik het graag doe, zeker niet om veel terug-lezers te lokken, nu en dan verdwijnt een blog en komt er een andere in het vizier. Ik voel mij tot niets verplicht. Soms vraag ik mij af wie allemaal komt lezen want mijn tellertje gaat wel omhoog. Knoppen? Volgers? Ik weet al die knoppen niet eens staan 🙁

    • ms

      Ik heb altijd voor mezelf geschreven. Soms werkt het helend. Soms heb ik het nodig om iets te verwerken.

      Meestal kriebelt het gewoon.

      Volgen is iets van de laatste tijd. Het mag maar het moet niet.

  3. Linke boel, jij en knoppen, 🙂 maar je weet: knoppen kun je weer terugzetten.

    Toen ik pas blogde overkwam het me ook dat ik mensen ontvolgde zonder dat ik het doorhad. Niet dat ik dat erg vond, andersom gebeurde het net zo goed.
    Ik let er niet meer op, krijg af en toe een nieuwe volger die ik niet ken. Het maakt me niets uit, zelf volg ik alleen degenen die ik aardig vind of die mooie dingen plaatst en om die reden op mijn blogrol staan.

    • ms

      Ik gebruik de leeslijst van WordPress. En als ik soms bedenk dat ik een blog al een poos niet heb zien verschijnen is het tijd om eens te gaan kijken.

  4. Ik heb er ook vaak die ‘ontvolgd’ blijken… als ik ze verder wil volgen en ik merk het, dan druk ik weer op volgen…

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén