“Mama” zegt Zoneke “mijn dochters zingen een liedje en ik versta de tekst niet”. “Pinguïn, vetgans?” vraagt mske. “Ja” zegt Zoneke “het volgende zinneke”.

Het is al een maand of twee of meer geleden nochtans dat het begon. Amke en Ella hebben zo een wikkelhanddoek met een kapke op en mske vond het grappig zoals ze als twee kleine pinguïnekes over de overloop liepen en ineens floepte het liedje weer in haar gedachten. En mske zong. “Nog eens” zei Amke.

De week daarna vroeg Amke: “Oma, zing nog eens van “pinguïn, vetgans”. Sedertdien is het routine. Amke en Ella lopen over de overloop en ze zingen met hun drietjes.

Blijkbaar zijn ze het pas onlangs ook zelf beginnen zingen, want vorige zaterdag verwees Bollie er al naar en nu vroeg Zoneke dus …

“Met wit vest en pandjesjas” zei mske aan de telefoon”. “Ze kennen dat zinneke nochtans” ging ze verder. Maar het was Zoneke die het niet had verstaan.

Het liedje is al oud.  Tante Terry had het ooit gezongen op TV. Sommige van die liedjes van Tante Terry werden dan later in de kleuterklasjes aangeleerd maar niet dat van “pinguïn, vetgans” en Zoneke kende het niet.

Het gaat als volgt:

Pinguïn, vetgans
Met wit vest en pandjesjas
Wiggelt, waggelt
Naar de koude waterplas
Vangt er vis in overvloed
Dat smaakt onze pinguïn goed
Pinguïn, vetgans
Wat een gekke dans

Waarschijnlijk heeft mske eens “gekke dans” en eens “leuke dans” gezongen, want wat het nu precies moet zijn, weet ze niet meer voor de volle 100%. In elk geval, zingt mske “gekke” dan zegt Amke dat “leuke” leuker is. Zingt mske “leuke” dan zegt Amke: “gekke kan ook hé oma”.

Op de achtergrond, tijdens haar gesprek met Zoneke, hoorde mske Ella lustig zingen. mske kan dan misschien geen toon houden en het liedje heeft dan wel een simpel melodietje, maar Ella zingt toch op de juiste wijs. Dus zal mske er ook zo ver niet naast zitten.