Ik kreeg een tegoedbon van 20€, te besteden bij Decathlon. Geen probleem natuurlijk, Luc had een nieuwe wandelbroek nodig en ik zocht nog een lekvrije waterfles.

Ik wou betalen met de tegoedbon. Dat ging niet. Er stond wel een barcode op, maar de kassa scande het niet. En ja, dan konden we die bon niet gebruiken vermits er geen getal onder die barcode stond, die ze in geval van niet scanbaar wel manueel hadden kunnen invoeren.

Nog altijd geen probleem, ik printte de bon opnieuw af mét cijfers en ik wil andere wandelbloesjes. Want twee jaar geleden kocht ik er, vier ineens, maar gezien het vrouwenmodellen waren, had ik enkel keus tussen rood, donkerblauw, turkoois en felfluogroen. Dat felfluo had ik maar niets gevonden.

Ondertussen blijkt dat tijdens het wandelen, als Luc zegt: “kijk daar een vogel”, de vogel wegvliegt bij het zien van mijn wel erg rode t-shirtjes.

De beste kleuren zijn donker. Ik keek op de site en ja, er waren er ook donkergrijze.

We togen naar de Decathlon. Die donkergrijze? Die zijn eindereeks en al niet meer beschikbaar. Dezelfde van twee jaar geleden stonden er nog. Ze kosten nu 4,49€ per stuk. Ik zou dan maar vier donkerblauwe nemen want die die ik heb zijn echt wel goed – behalve hun kleur dan.

Gelukkig besloot ik ze toch maar eerst nog eens te passen. Ik knip namelijk altijd alle labels weg, die kriebelen en irriteren te fel bij het dragen.

En ik keek mijn ogen uit naar de vrouw in de spiegel. Die had onder die blauwe t-shirt een witte BH aan, duidelijk zichtbaar.

Ik heb niets gekocht. Want bij het betasten van het materiaal en het vergelijken met het turquoise van twee jaar geleden, dat ik gelukkig aan had om daarna naar De Maten te gaan, voelde ik toch een verschil in dikte, in kwaliteit dus.

Ik ga niet zeggen dat het bewust gedaan werd, diezelfde kleuren, maar ik vond het toch maar verraderlijk.

Stel je voor, je loopt daar te wandelen in het bos en iedereen kan je ondergoed zien.

Hm … misschien blijven die vogels dan wél zitten.