Deze morgen joept mske uit bed en wil haar geklede broek pakken. mske wil geen nieuwe kleren kopen zolang … en dus heeft ze een geklede broek. De andere die ze kocht voor de trouw van Kozzeke is nog niet versleten maar is een beetje flosjig geworden.

mske wou dus haar geklede broek pakken, maar die hing daar niet. Grote paniek want mske had vandaag een belangrijke afspraak om kwart na drie en ze moest eerst nog bij Meneer Sloddermans langs, maar ze moest eerst nog spellingcontrole doen op het dossier van vannacht en de factuur ineenflansen en dan wou ze nog het één en ander klaar hebben voor de feesten.

Waar was de geklede broek? Op de dressboy, een beteke verfrommeld. Ze had vergeten die in de was te gooien en geklede broeken doen dat niet zelf.

Zodoende kon het gebeuren, dat mske de deur van het buro opent met de memorabele woorden: “ik heb geen broek”. Slow en ik keken haar aan en dachten aan de geklede broek, de beetje flosjig geworden broek, de oude zwarte trainingsbroek, de nieuwe zwarte trainingsbroek, de nieuwe grijze trainingsbroek. Slow vroeg: “hoe bedoel je?” mske stak de geklede verfrommelde en niet gewassen broek omhoog en zei: “ik ga niet in trainingsbroek.

“Ik heb al zo dikwijls gezegd dat je er een moest bijkopen” zei Slow. “Kweetet” zei mske, maar ze keek niet bepaald overtuigd. “Wil ik ze rap in het wasmachien stoppen?” vroeg Slow “misschien is ze dan nog droog”. mske keek bedenkelijk. “Ofwel moet je er een gaan kopen” opperde Slow.

mske plofte achter de pc, begon aan de spellingcontrole en maakte haar factuur. “Wat ga je nu doen?” vroeg Slow. “Broek kopen” zei mske en ze pakte het ganse boelke samen en ze vertrokken.

In de winkel trachtte Slow haar nog te overtuigen om er twee te nemen, maar mske zei: “ik heb broeken genoeg”.