Zoek
Zo af en toe bellen we iemand op om te zeggen dat we even langskomen. Doen we dat niet, dan zien we die persoon helemaal niet.
Ondertussen weten we wel dat we daar steevast eten voor onze neus krijgen. Eten waar we echt niet op zitten wachten en waarbij ik steeds denk: “stop met me te voederen”.
Iets van zeggen kan niet, want dan krijgen we als antwoord: “voor die ene keer dat jullie hier zijn!” en dat terwijl wij hier al 15 jaar wonen en die persoon één keer op visite kregen.
Bovendien kreeg ik, die keer dat ik wel drastisch vermagerd was, de opmerking dat ik er uitgehongerd uit zag en dat op een ogenblik dat ik nog een aantal kilo’s boven mijn bmi zat.
De vorige keer had Luc echt moeten aandringen aan de telefoon, maar dan meer dan overtuigend zeggen dat we ab-so-luut niet zouden eten, ook niet met eten op de tafel.
Gisteren hadden we weer prijs.
Matroos Beek
Mensen dwingen tot eten… het zal wel goedbedoeld zijn, maar ik vind het ook niet leuk. Meestal heb ik er echter wel zin in, in dat eten…
Die foto is echt leuk. De grijze kat lijkt precies op die van mij maar dan in een ander kleur.
ms
Heel waarschijnlijk wel goed bedoeld of een overblijfsel van vroeger. Maar wat heb je er aan om iemand te bezoeken die de hele tijd in de keuken staat en waar je dan ook geen woord kan tegen zeggen, tenzij je ook in de keuken gaat staan.
Maar dan word je gezegd: “je mag ook gaan zitten”.
Zoals gezegd, goed bedoeld, maar het is gewoon niet prettig. Zeker niet als je weet dat we al meermaals zegden dat we dat eigenlijk liever niet hebben.
elsjeveth
Ik beken… als er bezoek komt sloof ik me het liefst uit in de keuken. Onder het motto gezellig we nemen nog een hapje voeder ik mijn gasten. Tot nu toe geen wanklank gehoord maar zal toch es beter op de reacties gaan letten.
ms
Ik houd meer van samen zitten keuvelen met een kom koffie of een ander drankje.
Als ik gevraagd word voor een etentje is dat natuurlijk iets anders.