We komen aan. We parkeren.

Uit de auto naast de onze stappen twee fietsen met begeleiders. De man bekijkt ons, stapt op ons af en vraagt of hij daar wel kan parkeren, aangezien zij daar alleen maar wilden fietsen.

Luc staat de man te woord. Ik laat Luc in de steek.

Ik denk dan: “lap, daar zijn ze weer” want eerlijk gezegd begint het mijnen hoebel uit te hangen dat iedereen maar bij ons komt zagen als waren we alwetend. Als je een betaalparking oprijdt is volgens mij de enige vereiste om er te mogen staan het feit dat je ook betaalt.

We gaan een terraske doen. Het terras zit afgeladen vol. Tot Luc merkt dat er een tafel vrijkomt en hij zicht rept om daar voor ons twee een plaats te houden, want op dat ogenblik bezocht ik de sanitaire gelegenheid.

Er komt een groep mensen aan die vragen of Luc er wat op tegen heeft dat zij bij aanschuiven en aangezien die tafel toch te groot is voor twee zegt Luc dat dat geen probleem is. Ze pakken de menukaart als ware die hun eigendom en bestuderen die, erger als waren het hiërogliefen. Er wordt over en weer gediscussieerd over fish sticks en vol-au-vent en dat blijft maar duren.

Luc staat recht om een andere kaart te halen als de bediening komt vragen wat ze willen bestellen en zij, doodgemoedereerd, zeggen dat ze nog niet klaar zijn met beslissen.

Ik doe nog teken, zeg nog wat maar ga het gewenste niet brullen voor dat hele terras.

We zijn binnen gaan zitten.

We gaan vertrekken. Ik ga de parking betalen terwijl Luc de sanitaire gelegenheid een bezoekje brengt. Ik wacht mijn beurt af, waarop de man vóór mij in de rij mij aanspreekt en vraagt hoe hij van die parking moet geraken. Dat weet ik niet, dat zal ik wel zien als ik in de auto stap en we wegrijden. Nu ja, ik vertel hem dus dat we dat zelf ook nog moeten uitvlooien.

En dan vraagt hij of ik het normaal vind dat die parking 5€ kost. “Een schande” zegt hij. En dat herhaalt hij zeker een keer of zeven wat een schande hij dat vindt. En dan hebben ze nog niets gedaan. Want om binnen te gaan moeten hij en zijn vrouw samen wel 20€ betalen. 20€ om daar zomaar even rond te lopen en dat deden ze niet. Hij heeft enkel die 5€ betaald, schande!

Ik zeg hem dat ik 5€ voor een hele dag nog niet zo erg veel vind, rekening houdend met wat ze elders durven vragen. Hij zegt nogal gepikeerd dat hij daar geen weet van heeft, want hij heeft in Tenerife gewoond.

Ondertussen is het mijn beurt om te betalen, of eigenlijk de zijne, aangezien hij in de wachtrij voor mij stond. Maar neen, hij moet niet meer betalen, hij heeft dat al betaald. Schande! Een echte schande!

Ik steek mijn ticket in de automaat, mijn bankkaart ook, als die kerel naast mij komt staan om te vragen of hij misschien dat ticket ook in die automaat moet steken. Ineens denk ik aan de raad om je niet te laten afleiden aan geldautomaten en bedenk dat dat voor betaalautomaten ook wel zal gelden.

Ik kijk niet op, sla mijn hand over het toetsenbord en zeg nogal ongeïnteresseerd dat ik dat niet weet.

Ben ik nu de enige die vindt dat er toch rare kwieten bij het menselijk ras rondlopen?

Meer foto’s