En zoals op pikdonkere nachten op een verlichte autostrade kan voorvallen reden er een paar!@*/&% rond. mske had al gevraagd: “wat wil die nu eigenlijk bewijzen?” toen er ene die hen inhaalde ineens half op hun baanvak kwam rijden en inhield. Ook die andere, die volgens Slow een half koei rond haar hals hangen had, had hen een paar penibele ogenblikken bezorgd door half op de ring en half op de afslag naar Leuven te rijden en te blijven rijden aan een vitesse die net niet in achteruit stond.

Ze waren dus uiterst blij toen ze eindelijk linksaf konden inslaan, richting ons dorpke. mske zag en keek nog eens goed. “Zijn dat sporen?” vroeg Slow. Het regende toen ze vertrokken maar dit waren andere sporen, al leek het nogal onwaarschijnlijk.

“Beter geen risico nemen” dacht mske, schakelde terug en tufte de berg af.

Vanmorgen bleek dat ze gelijk had die berg niet af te stormen. Ze hadden in het veld kunnen steken, want het had aan de oostkant van de provincie Vlaams Brabant geijzeld met enkele ongevallen en zelfs een dode ten gevolg.

Straten die blinken alsof er glitterkes op gestrooid zijn … nooit vertrouwen.