Zondag zijn Slow en mske het vroegere huis gaan kuisen. Ex moet daar nog wel zijn spullen gaan halen, dus was dat karweitje niet zo eenvoudig aangezien mske alles wou verzetten om daar onder te kuisen. Zodoende waren ze pas in de late namiddag klaar.

mske besloot dat ze dan maar in de stad gingen eten. De ene kebabzaak hadden ze al geprobeerd dus wilde ze naar de Italiaan. Daar kon je enkel “afhalen”. Dan maar de Chinees, dat was ook enkel om af te halen. Dus gingen ze de wagen draaien aan het station en kwamen tot de bevinding dat er nóg een kebabzaak én een Chinees mét restaurant was. Ze zijn bij die Chinees binnen gestapt. Het eten was verduiveld lekker, zó lekker dat mske aan de man een meeneemfolderke vroeg om eventueel bestellingen door te geven en zei dat ze hier pas één dag woonden. Die man ging naar achter bracht dat folderke mee én een fleske rode wijn en zei tegen alle aanwezigen in de zaak: “Nieuwe klanten” en stak dan een speech af om Slow en mske te verwelkomen en gaf hen dat fleske wijn.

mske voelde zich net een kind, zo blij dat ze was met een fleske wijn, niet om de fles zelf maar om de vriendelijkheid van de mensen hier. Het is ongelooflijk dat men deze vriendelijke mensen gesloten noemt terwijl ze het voorgaande jaar enkel de norse maskers van haar toenmalige dorpsgenoten heeft gezien. Of zoals Slow het zo mooi kan zeggen in zijn dialect: “Ik heb hier al méér gesjaweld dan dat ganse vorige jaar bijeen”.