“Zes weken niet wandelen” had de dokter gezegd, toen Luc al zeker twee weken niet gewandeld had.

“Die oefeningen verder doen” had de dokter gezegd, toen Luc al zeker twee weken die oefeningen deed.

Zes weken? Dat was 1 februari. Maar dan was er nog niet zoveel beterschap.

Met het mooie, maar koude, wandelweer eind februari, kwamen we tot de vaststelling dat het wel zo goed als verdwenen was, maar toch nog niet helemaal. En op die manier herbeginnen is gewoon om hervallen vragen.

Zodoende maakte Luc maar weer een afspraak bij de dokter. Hij kon er op de 21ste om 20u nog een afspraak maken.

Hij moest steunzolen laten maken. Daarvoor moest hij eerst bij een geneesheer-specialist in de fysische geneeskunde en de revalidatie een afspraak maken maar dan wel bij een échte goeie, waarvan hij de naam op de verwijsbrief schreef. Dat die afspraak moeilijk te maken zou zijn, vertelde onze dokter, maar als het niet lukte zou de secretaresse dat wel regelen.

Was me dat een gedoe! Dat kon pas op 23 mei 2018. Luc kon er niet om lachen. Ik eigenlijk ook niet. Hij begon allerlei oplossingen te zoeken die -in mijn ogen- nergens op leken. Hij ging zelfs zo ver te bekijken of hij geen standaardzolen kon kopen, waarop hij hoorde dat die dan niet terugbetaald werden door het ziekenfonds en dat hij de volle pot moest betalen.

Toen zijn stem wat geërgerd ging klinken, vond ik het tijd om in te grijpen. Ik nam de telefoon over, snoerde de robot nr. 5 de mond en zei dat jongeren die sporten wel sneller geholpen werden, maar dat een ouder persoon er blijkbaar niet meer toe doet en dat terwijl ze het overal hebben over in beweging blijven.

Daarna belde ik naar de kliniek van Tienen. Misschien niet de meest gerenommeerde, maar wij hebben er -tot nu toe- niets dan goeie ervaringen mee. Hij kon op afspraak op 27 februari in de voormiddag. Dat onderzoek bij een specialist is nodig omdat die er ook nog iets moeten aan verdienen anders de ziekenkas er niet tussen komt.

Luc liep er buiten met een voorschrift voor steunzolen en kon op 1 maart al terecht voor de maatname. Maar dan moest hij nog twee weken wachten tot die zolen klaar waren.

Hij heeft ze nu sedert vrijdag de 16de. Zowel de dokter als diegene die de zolen zou maken verwittigden hem dat het misschien in den beginne wat wennen zou worden, misschien wat pijnlijk. Hij vond ze een verademing en liep ze in.

Met het oog op die gewenningsperiode zijn we aan zee één keer een wandeling gaan maken.

Als alles goed blijft gaan kunnen we het aantal kilometers langzaamaan terug opbouwen.

Meer foto’s