Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De dubbelganger

We stonden in Ardrossan op het inschepen te wachten toen ik de man die voorbij de auto liep in het oog kreeg, schrok en tegen Luc zei: “Zoneke loopt hier” al wist ik goed dat dat niet kon. Maar de man was al weg toen Luc keek.

Op de ferry liepen we hem weer tegen het lijf en ik nam stiekem enkele foto’s maar daar stond hij dan weer niet goed op. Zodoende stapte ik op hem af, vroeg of het hem stoorde dat ik enkele foto’s nam en ik gaf hem de reden. Hij zag er geen graten in. Hij poseerde zelfs.

Die avond smste ik Zoneke mét foto’s in bijlage:

Jij in Schotland, zonder iets te zeggen?

Waarop Zoneke me vroeg of die man er niets op tegen had gehad dat ik foto’s nam, waarop ik hem bovenstaande vertelde, wat hij uitermate hilarisch vond.

Toen ik de foto’s aan Amke en Ella toonde zochten zij naar de verschillen.

Natuurlijk zie je dat het Zoneke niet is, maar dat is denkelijk eerder omdat wij Zoneke kennen. Maar de verschillen zijn zo miniem dat ik er zeker van ben dat iemand anders ze niet uit elkaar zou kunnen houden, vooropgesteld dat ze elkaar ooit tegen zouden komen.

Previous

Een prior op een e-mail?

Next

Vlaaien en pateekes

7 Comments

  1. Zou het dan toch waar zijn dat iedereen een dubbelganger heeft?

    • ms

      Dat zegt men toch altijd, al kon of kan ik me dat moeilijk voorstellen.

      Tot je natuurlijk voor iemand staat die perfect voor je zoon zou kunnen doorgaan.

      Zelf zie ik het wel op de foto’s. Kleine, minieme verschillen.

      Het is zo een beetje als bij een eeneiige tweeling. Ik had ooit tweemaal een eeneiige tweeling in de klas. Bij aanvang zijn die echt hetzelfde en niet uit elkaar te houden, maar later begrijp je niet dat je ooit dacht dat ze hetzelfde waren.

      Enerzijds zou ik wel eens een dubbelganger willen ontmoeten, anderzijds blijf ik liever bij de gedachte dat ik uniek ben.

    • Jasmien

      ik heb dat ook al eens gehoord … stel je voor dat je je eigen dubbelganger tegenkomt … spooky!!

      • ms

        Ik zou die misschien niet zo snel herkennen als die van mijn zoon.

        Het doet inderdaad raar aan, zeker dat eerste ogenblik. Pas het tweede ogenblik, als je beseft: “het kàn gewoonweg Zoneke niet zijn” ga je die man eens beter bekijken.

      • Lijkt me ook heel spooky…

  2. Mijn dubbelganger moet ik nog tegenkomen. 🙂

Laat een reactie achter bij Matroos BeekReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén