Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De klevende wandelaar

Het is al een hele poos geleden. Sommige dingen moet je niet te snel vertellen en ze laten rijpen. Wanneer je te snel iets vertelt wordt een persoon of een situatie misschien herkenbaar. Daar hebben we het niet zo voor.

Feit is dat we op die bepaalde dag de auto parkeerden en net onze wandelschoenen aantrokken toen de aankomende auto zich naast ons parkeerde waarop de bestuurder begon te lummelen.

Wij, die graag rustig wandelen, lummelden ook, in de hoop dat de man haast zou maken en vertrekken. Maar dat deed hij niet. Hij ging in de beek gaan staan staren.

Wij namen ons film- en fotomateriaal uit de koffer en maakten aanstalten om de wandeling aan te vatten waarop die man in zeven haasten naast ons stond en vroeg of het de eerste keer was dat we daar waren en zei dat hij daar al vaak was en heel goed de weg kende en hij liep samen met ons door.

Onderweg gingen we trager en trager en trager, hij ook. Hij wees paadjes aan en zei waar die zouden uitkomen. Ondertussen kregen wij, deels door de lange rit, nood aan een sanitaire stop en hoewel de omgeving er zich toe leende, kon het gewoonweg niet door die plakpot.

Na vier kilometer hielden we het voor bekeken. Ik weet zelfs niet meer met welke smoes we rechtsomkeer maakten en hoopten dat hij niet hetzelfde zou doen.

Niet dat die man écht vervelend was, maar wij zijn nogal eenzelvig en houden niet van gegidste wandelingen. Daar maken we enkel gebruik van als Natuurpunt ons iets heel speciaal wil laten zien en het jaar daarop doen we die dan zonder gids.

Misschien erg voor die man, maar als hij aanspraak wil moet hij die zelf meenemen.

Previous

Lange gewenning

Next

Uitgesteld kijken – (n)Ooit Gemist

14 Comments

  1. Wandelen doe ik heel graag alleen.

    Ik begrijp het onaangename van deze wandeling.

    Zonnige groet,

  2. Jasmien

    Goh sluik ook niet leuk vinden.
    Als je gaat wandelen wil je vaak tot rust komen, dat gaat niet met zo’n plakker ?

    • ms

      Gelukkig verstaan Luc en ik elkaar zonder praten, zelfs tegen elkaar iets zeggen lukte niet zonder dat hij erbij stond.

  3. Vreselijk, zo iemand. Opdringerig.
    Zielig ook.

    • ms

      Zo iemand verbrodt het sowieso: wandel je voort is je wandeling om zeep, draai je om krijg je met je geweten te maken .

      Afin, de laatste tijd ben ik dat geweten precies wel een beetje de baas.

      Wat ik het ergste vond is dat wij onze wandeling afbraken. Okee, we hadden acht kilometer gedaan maar dat kan ik met toertjes rond het blok ook bekomen.

  4. Zeer vervelend!

  5. Ik heb geen gids nodig en zeker geen opdringerige gidsen.
    Misschien wou die van jullie wel een fooi.

    • ms

      Dat denk ik niet echt. Volgens mij wou hij echt enkel gezelschap en wou hij zichzelf daarom uitermate interessant maken.

  6. Brrr.
    Niet fijn.
    Ne plakpot ..
    jakkes

  7. elsje

    oh wat een affrontelijke situatie. ik herken het helemaal. tijdens mijn lunchpauze wandeling ben ik het liefst alleen. een collega dringt soms enorm aan om mee te lopen en dan weet ik niet welke smoes aan te dragen en is mijn hele wandeling om zeep. achteraf voel ik me dan wel schuldig. waarom kan ik niet gewoon zeggen, sorry ik ben graag even alleen op pad,

    • ms

      Omdat die collega je dat kwalijk zou kunnen nemen? Of voor dezelfde reden waarom wij niet gewoon konden zeggen dat we liever alleen wandelden? De man was een vreemde. Maar ik houd er niet van mensen te kwetsen … en dan doe ik het mezelf maar.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén