Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Gezond gewicht

Mijn vader zou in zijn dialect gezegd hebben: “Dat is allemaal dikken truut” of misschien wel zou hij het over dikke kul gehad hebben.

Een paar bemerkingen waarom ik denk dat mijn vader dat zou gezegd hebben.

Ik was als kind zo mager als een lat, zo scherp als een mes en toch woog ik bij het Medisch Onderzoek zwaarder dan verwacht waarop ik meermaals te horen kreeg dat ik wel zware beenderen moest hebben. Nu las ik dat dat nonsens is. Ik vind het artikel niet zo direct terug, maar wel dit artikel1 dat wel een betere uitleg geeft.

Als ik nu terugkijk op mijn jeugd zou ik serieus ondergewicht gehad hebben. Na de geboorte van mijn kinderen ook nog. Toen ik stopte met roken kwam ik bij … tot 62kg. Nog steeds ondergewicht.

Dat men vrouwen altijd heeft voorgehouden dat ze iets méér mogen wegen is iets wat men blijkbaar gemakkelijkheidshalve vergeet. Dat werd dan weer altijd gezegd als een vrouw te kennen gaf dat ze wou vermageren maar dat het niet lukte. Dan kreeg je dat als standaardantwoord.

Een ander is dat in de tijd van Rubens de vrouwen rond en mollig moesten zijn. De gezondheid gaan we in het midden laten, ik weet niet hoe het met die mensen hun gezondheid zat.

Heeft het dan wel of niet iets te maken met een schoonheidsideaal, een type of een tijdsgebeuren?

Want nu kan je dus geen gezond gewicht hebben zonder hulp van een voedingscoach en een bewegingscoach, want het: “Eet een boterham minder hé madam” van vroeger, dat werkt niet. Écht niet.

Er komt namelijk een hele berekening aan te pas om te berekenen wat je mag eten en hoeveel je mag eten. Als je te veel eet word je zwaarder, als je te weinig eet ook. Ik had daar sterk mijn bedenkingen bij maar vond -na lang zoeken- uiteindelijk wel een logische uitleg.

Maar een gezond gewicht bereik je dus niet op een natuurlijke wijze. Het is een rekenkundig resultaat.

Een maand voor ik dit schreef lag ik haast in de lappenmand en hoe kwam dat? Ik had een gebrek aan suiker. Inderdaad. Ik die haast geen suiker at omdat ik niet zo van zoetigheid hield, had nog meer suiker geschrapt. De keuze was simpel: of ik at een druivensuikertablet of ik ging van mijne sus.

Maar wat blijkt nog op de koop toe? Stress is een dikmaker. En laat me daar nu eens last van hebben. De stressmeter op mijn gezondheidsapp zat toen tegen het maximum, maar ik voelde me niet zenuwachtig. Is het daarom dat men zegt dat ik me zo zenuwachtig niet moet maken? Omdat ik stress heb die ik zelf niet zie noch voel?

Oh, geloof me, als mensen zo beginnen dan word ik pas zenuwachtig. Voor mij is er dus een verschil tussen stress en zenuwen. Het rare is wel dat ik sedert mijn pensioen geen zenuwen meer heb, maar blijkbaar soms wel stress volgens de app en dat die dan net precies samenvalt met de dagen dat er van het gewicht niks afgaat maar eerder -zelfs een luttele- 100 gram bijkomt. Hangt stress bij mij af van mijn gewicht misschien?

Kortom, ik vind het allemaal maar rare uitleg om met een belerend vingerke te kunnen wijzen en te zeggen dat overgewicht je eigen schuld is.

Waarom ik zo lang heb gewacht om dit log te posten? Gewoon omdat ik -ondertussen- wel wist hoe ik het moest aanpakken. Maar omdat sommigen nog steeds denken dat anderen om hun raad verlegen zitten en te pas en te onpas hun mening geven wou ik het er niet over hebben, met niemand, niet geschreven maar ook niet mondeling.

Nu hoeft zwijgen niet meer, goede raad nog minder. Ik heb dan niet helemaal bereikt wat ik wou. Op 14 april zat ik binnen de grens van het officiële bmi en nu zit het zowel ’s morgens als ’s avonds goed.

Die 65kg haalde ik dan niet – 65,3 wel. Maar ik doe er niet echt nog moeite voor. Ik had het graag vandaag bereikt, vandaag is het precies anderhalf jaar geleden dat ik er aan begon, maar een zomers ijsje of een stukje chocola … Misschien dat ik ooit nog eens die laatste stap wil zetten ter afronding, maar het moet niet echt.

Ik kijk in de spiegel en ik kan -eindelijk- weer met mezelf leven.

1 Het Nieuwsblad

Previous

Als het eens geen nonsens zijn

Next

Gevonden voorwerpen

12 Comments

  1. Goed gedaan! Ik wou dat ik zin had om er nog eens aan te beginnen. Het jaar voor de burn-out viel ik 13 kg af maar dat is er ondertussen allemaal weer bij.

    • ms

      Ik had al een paar keer een povere poging ondernomen, die altijd de mist inging omwille van wat vermeld in bovenstaand log.

      Bovendien waren de evenementen niet echt behulpzaam met telkens een week op hotel met overbeladen ontbijten, broodjes ’s middags en restaurant ’s avonds laat.

      Toen ik er aan begon heb ik er in de beginmaanden veel over opgezocht zodat bepaalde dooddoeners begrijpelijk werden. Je weet wel, van die uitleg die mensen gebruiken om van je gezaag vanaf te zijn of om te zeggen dat het je eigen schuld is. Voorbeeld: “ieder pondje gaat door het mondje” wat niet onwaar is, maar minder eten is de oplossing niet.

      Maar het allerbelangrijkste is inderdaad de motivatie. En het was bij mij geen kleine opdracht. Het betrof een veelvoud van 13.

      Nu ben ik dus dubbel gemotiveerd om het in het oog te houden.

  2. Wat een perfect BMI. Dat kost inderdaad moeite, dat weet ik uit ervaring. Het is simpelweg de stofwisseling die zo moeizaam verloopt vanaf een bepaalde leeftijd. Vroeger had ik ook altijd ondergewicht, maar moest ik nu niet opletten, dan zou dat metertje ook aardig de hoogte ingaan.

    • ms

      Het is inderdaad moeilijker op een bepaalde leeftijd, maar in 2011 is het me ook (bijna) gelukt. Toen zou ik het eerder een soort van dieet genoemd hebben, nu niet.

      Eind 2011 begonnen we met de evenementen, ik hield mijn gewicht in het begin in het oog en het bleef stabiel. Maar toen ging de weegschaal kapot …

  3. Wat anderen ook zeggen over gewicht of wat dan ook?
    Wanneer je goed naar je eigen lijf luistert dan zit het meestal gewoon goed.

    Fijn dat het met jou nu weer beter aat.

    Stille groet,

  4. elsje

    Wat goed en wat een mooi resultaat. Het belangrijkste echter is dat je je goed voelt en comfortabel in je vel zit. Ik ben nooit mager geweest, gewoon slank en alles in de juiste proportie ook na de geboorte van mijn kinderen. Tijdens mijn scheiding viel ik 13 kilo af en dat was niet fijn. Wel voldeed ik ineens aan het zogenaamde schoonheid ideaal. Wat zie je er goed uit zei men dan, terwijl ik me van binnen nog nooit zo ongelukkig had gevoeld.
    Nu op mijn 65e ben ik gezond en voldoe ik aan geen enkel schoonheidsideaal qua gewicht maar van binnen ben ik heel gelukkig.
    Soms sta ik voor de spiegel of zie ik foto’s en denk jeetje waar is dat meisje van toen gebleven…die gedachte verdwijnt gelukkig meestal snel.

    • ms

      Ik vond mezelf nooit mager. Anders gezegd, ik ging af op mijn kledingmaat. En die wees zeker niet te mager aan.

      Wat mij wel interesseerde was mijn gezondheid, mijn fysiek en die zat goed. Maar die heeft nooit slecht gezeten, behalve de jaren net na mijn scheiding.

      Tevreden met mezelf was ik eigenlijk nooit, dat had met andere zaken te zien. En laat dat nu ineens wél het geval zijn.

  5. Het voornaamste is dat men zich goed voelt. Volgens mij bestaat het perfecte BMI niet. Ik let op wat ik eet en heb toch een buikje. Het is eerder dat ik me niet echt in conditie voel de laatste tijd. Daar ga ik iets aan moeten doen.

    • ms

      Ik ben blij dat ik niet terug moet naar de 56 kilo van vóór mijn trouwen, dat zou ik sowieso niet gedaan hebben, maar anderzijds voel ik me nu wel beter dan met die kilo’s meer. Vooral energieker.

      Heel lang geleden zei men dat men de cms die je boven de meter was moest nemen als basis voor een gezond gewicht. Dàt is nu precies mijn bmi.

      Maar dat gezegde is al zo oud als de straat maar ik ga er me wel houden aan die 65 à 66.

  6. Een mooi resultaat.
    Mij lukt het van geen kanten en ik heb het dan ook opgegeven, Al lang.
    De panlat van vroeger is er niet meer . Blij toe, ik schaamde me dood toen iemand me een stok-met-vodden noemde.
    Later werd het anders, overgang, stoppen met roken.
    Nu loopt het uit de hand, ik kan me slechts met veel moeite inhouden om niet àlle dagen een grote beker roomyoghurt te eten, aardappelen te bakken, sauzen bij de groenten te eten, satéetjes op de boterham, enzovoorts. En dan eet ik niet eens koek of snoep.

    • ms

      Ik eet alles, sauzen niet maar daar ben ik niet gek op en op yoghurt ook niet, maar al de rest … jawel hoor, maar altijd uitgerekend.

      En ik ben blij dat ik niet opgaf, op wandel stap ik een kilometer per uur sneller dan ervoor en dat zonder ervoor te trainen.

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén