Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

TV-kijken in een actieluwe periode

Aan ons TV-kijken in deze coronatijden is niet veel veranderd.

Waar Luc nog steeds naar zijn favoriete programma’s kijkt, waaronder sportprogramma’s zonder sport maar met babbelaars, het nieuws dat geen nieuws meer is, … beperk ik me nog steeds tot de dingen die me wel iets zeggen.

Zo kijk ik momenteel nog steeds naar “GR51” en wacht nog steeds af of ik het goed ga vinden of niet al begin ik stilaan wel benieuwd te worden naar het vervolg.

Naar “White House Farm²”, waargebeurd maar, zoals vermeld, met enkele aangepaste scenes en namen, kijken we ook. Aangezien ik “A Confession” zo goed vond, had ik er alle hoop op dat dit ook zo zou zijn. Na vier afleveringen weet ik het nog niet.

Er is iets waar ik de vinger niet kan opleggen, al volgen ze dan blijkbaar wél de feiten zoals ze zich -volgens Wikipedia³- voordeden.

Is het het feit dat de innemendheid en geloofwaardigheid, die de dader toch gehad moet hebben, niet genoeg tot uiting komt en de acteur het personage neerzet als een onbetrouwbaar, berekenend iemand – in mijn ogen dan toch?

Of is het cliché “goeie flik, slechte flik” zo overtrokken omdat ze -waarschijnlijk- een heel politiekorps -blijkbaar- in een paar personages moesten gieten?

Of zijn het een paar, nog steeds openstaande, vragen? Zoals gezegd, ik weet het niet.

Verder keken we gisteren en eergisteren telkens naar twee afleveringen -met een rustpauze er tussen natuurlijk- van “Innocent4“.

Dat kwam zo omdat die opgenomen stond en we die compleet maar dan ook compleet vergeten waren. Eigenlijk waren we die maar half vergeten: ik helemaal en Luc helemaal niet.

Erna had ik gewoon het voldane gevoel dat ik ook heb als ik een goed boek heb gelezen.

En dan is er, ja, de vreemde eend in de bijt, een Amerikaanse actieserie, genre dat ik meestal vermijd omwille van te veel pief poef paf en ellenlange pfioewioepfioewioe-achervolgingen en machogedrag en opgeblazen kikkers en het oeverloze gezwam van oversten die blijkbaar niks anders te doen hebben en dat allemaal om te verhullen dat er geen verhaal in zit of dat het verhaal zo mager is dat het door de mazen van een visnet kan.

Waarom dan? Ik weet het zelf niet. Voor zover ik weet kwam het door de -zelfs voor mezelf- ongelooflijke reden dat ik niet wist wie Bill Paxton5 was.

Dus zette ik me voor de TV en keek naar “Training Day6“. Al bij al viel het mee, minder van bovenstaande, losse verhalen maar wel een rode draad -misschien zelfs twee- en tot nu toe zonder de verschrikkelijke scenes die je in die Amerikaanse series zo dikwijls te zien krijgt en waar je nachtmerries van krijgt.

Luc vroeg dan ook, tijdens maar ook na de eerste aflevering: “En?” en eigenaardig genoeg heb ik geantwoord dat we de rest ook -onder voorbehoud- konden bekijken.

Tja, de vraag is nu: “Is het nu zo slecht nog niet? Of heeft Corona mijn smaak aangetast?”

____________________
1 GR5
2 White House Farm
3 White House Farm Murders
4 Innocent
5 Bill Paxton
6 Training Day
____________________

Previous

De steelwratjes

Next

De belangrijke mensen

12 Comments

  1. Geen enkele van deze heb ik gezien. Gisterenavond raadde mijn dochter mij GR5 aan. Ze vindt het spannend. Misschien toch eens proberen een dezer dagen.

  2. Mij ook allemaal onbekend, hoor. Ik ben van ‘miserie’ (Het aanbod ligt me totaal niet. ) in een dik boek begonnen en we werken wat langer buiten.

    • ms

      We hebben jammer genoeg niet zo heel veel “buiten”.

      Wat er te doen valt zou eigenlijk door een tuinman moeten gedaan worden, maar het is nu al te laat. De vogels zijn terug aan het nestelen.

      De boeken liggen te wachten, maar ik kan er momenteel niet echt mijn zinnen op zetten.

  3. Marry

    Zo heel goed vond ik Innocent niet, maar het slot zal je nog verbazen. Deze serie was in 2018 op tv.

    • ms

      Ik heb het slot gezien en het verbaasde me helemaal niet. Ik had het vanaf de eerste aflevering voorspeld.

      Ik ben geen aangenaam mens om mee samen naar zulke feuilletons te kijken, ik heb namelijk mijn roeping als detective gemist.

  4. Training Day heb ik ook met een half open oog gezien. Of ik er nog van zal zien hang af van de keuze van mijn vrouw. Die heeft daar meer zicht op.
    Ook bij mij liggen nog enkele boeken te wachten maar ook ik kan me er niet echt op concentreren. Misschien iets voor deze zomer.

    • ms

      Luc bekijkt wat er eventueel te programmeren valt. Hij programmeert zaken die hij zelf wil zien en andere waarvan hij denkt dat ik ze mogelijk wil zien.

      Ik selecteer niks. Ik kijk wel of tussen het geselecteerde iets tussen zit.

      Laatst vroeg ik hem wel om een film te programmeren, maar achteraf bij het lezen van de korte verhaallijn dacht ik: “oh neen, een blijtfilm”. Mogelijk kijk ik niet.

      Ik ben niet echt een TV-liefhebber.

  5. Hier kan ik niet over meepraten maar wel over Amerikaanse actieseries. Mijn man zag ze graag en keek ze zoveel mogelijk, je werd er dol van.
    Elke week kwamen er wel een paar voorbij, grrrr.

    • ms

      Veel Amerikaanse actiefilms zijn in hetzelfde bedje ziek.

      Ze moeten altijd een verdachte vóór ze bij hem zijn aanspreken zodat die kan gaan lopen en dan kan je minutenlang genieten van wegspringende mensen, als ze al niet omvergelopen worden zoals de vuilbakken, gevolgd door een colonne politie-auto’s over een fiets/voetpad, …

      Gegarandeerd loopt die verdachte dan een trap op om zo op de rand van een dak wat te gaan staan dreigen dat hij gaat springen, …

      Allemaal heel erg spannend …

  6. elsje

    White House Farm, geweldig vind ik. Hoe hartverscheurend het verhaal ook is, de sfeer de beelden, de stoïcijnse politieman die het nogal naar zijn kop gesmeten krijgt. Dat is genieten met volle teugen.
    Dinsdag keek ik naar de eerste aflevering van Meer Vrouw op Straat Sofie Lemaire. Ik ben onder de indruk en fan.
    Zulke programma’s mis ik echt op NPO

    • ms

      Over de beelden en manier van filmen niks dan lof. En ja, ik vind het werkelijk een geweldig feuilleton. Ik zit er ook met plezier naar te kijken.

      Maar ergens knaagt er iets, iets dat niet 100% voldoet, denk ik.

      Ze volgen dus de waargebeurde feiten.

      Aangezien ik me van het eerste ogenblik afvroeg waarom die zoon zo geloofd werd, ben ik het gaan nalezen. Hij wordt dus onvoorwaardelijk geloofd. Waarom? Dat komt er niet uit. Hij komt niet zo beminnelijk of innemend uit de verf als de man in het echt toch moet geweest zijn.

      Waarom vroeg de vader zich niet af waarom het kind de grootmoeder als een monster afbeeldde?

      Waarom stelt niemand vragen bij: “I hate this place?”

      Hoe heeft die grootmoeder bewerkt dat haar dochter schizofreen werd? Meer dan een verwijzing dat het zo is/was was er ook niet.

      En ja, die politieman die waarschijnlijk één van de toegevoegde waarden is, aangezien zulk een onderzoek meestal toch gevoerd wordt door meerdere rechercheurs.

      Al bij al? Aan te bevelen.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén