mske was als kindje zo klein dat ze onder de Leuvense stoof kon doorlopen. En toen moe haar op een dag de pop gaf die zij, moe, als kind al had bezeten was die pop groter dan mske. Bovendien had die Rozamin, zoals die heette, een voddenlijf en een stenen kop. Toen mske daarmee een rondedanske wou doen en haar bij de handen greep, sloeg Rozamin met haar stenen snuit tegen de tegels en was haar voorgevel in gruzelementen.
 
mske had het niet voor poppen. Enkel maar voor Jim.