Oorspronkelijk wou mske geen gsm. Toen ze echter ergens in “een verloren land” stond en dringend een veearts nodig had besloot ze toch een gsm aan te schaffen. Ze vertelde dat aan niemand. Het ding stond méér af dan op. Enkel in geval van nood ging die op.
 
Sedert “het” staat die gsm altijd op, gaat ook mee naar bed. Enkel enkele zéér ingewijden hebben het nummer.
 
Gisteren sprak mske af met een vriend dat ze even zou langskomen maar eerst een berichtje zenden. Toen ze dat wou doen, zag ze dat ze haar gsm niet had. En ze werd ongerust want ze was in mei al een gsm verloren.
 
Die lag echter hier op ’t buro. mske had die wél in haar handtas gestoken maar er daarna terug uitgenomen om die handtas wat te herschikken. En Slow belde die gsm op om te zien of die niet ergens in de auto tussen gegleden was.
 
Die zou nogal geschrokken zijn moest ik die oproep beantwoord hebben met: “met Sloef”. Ik heb dat dus uit menselijke overwegingen maar niet gedaan.